نخست بگم که تعجب می کنم از تغییر فراوان امتیاز نظر کراربران نمایش در فاصله چند دقیقه. این موضوع عادی نیست و امیدوارم اگر فنی هست که شاید هم نباشه، اصلاح بشه. به هر حال گروه در یافتن تعداد کسانی که به کار ستاره دادند تا حدود زیادی موفق بوده.
از بازی بگم که آیلار نوشهری بسیار مسلط بود به نقشش و آرامش و اعتماد به نفس خوبی در اجراش داشت. باقی هم اگرچه خوب، اما در صورتی که سطح بازیگری متفاوتی هم داشتند، در دل دادن به کار، تا حدودی متفاوتشون یافتم. المیرا صارمی هم به لحاظ روانی بسیار مسلط بود، اگرچه نقشش رو خیلی دوست نداشتم. کیارش حقگو بهتر از این می تونست نقشش رو در بیاره، همچین نقششو بغل نکرده بود. این موضوع در مورد عباس بابایی و مسعود ترابی هم تا حدودی برقراره.
از گریم تقریبا تمام شخصیت های کار خوشم اومد، یکی دو مورد که به نظرم به دلم ننشست هم بماند.
نویسندگی خانم نوشین تبریزی رو در محبوبه ها دیده بودم که روان تر و شیرین تر از این کار به چشمم اومد. غیر از یکی دو مورد ابهام و شاید ضعف داستان، کلیت و شیوه ی نویسندگی تبریزی رو می پسندم. این که درک خوبی از اخلاق و اجتماع و مخصوصا ضعف آدم ها داره. در محبوبه ها این موضوع رو بیشتر تحسین کردم. بر خلاف رویه رایج در فضای روشنفکری، این اثر جداسازی جنسیتی و قضاوت جنسیتی رو کنار گذاشته بود و فارغ از جنسیت، این موضوع رو بزرگ می کرد که پست پرده ی صورت، حتی شاید درست پشت پلک های ما چیز دیگری نهان هست که باید جدیش گرفت، باید دونستش اما لزوما باهاش خود و زندگی رو نابود نکرد. باید هر احتمالی رو داد و به خاطر احتمال به کشتن زندگی بلند نشد. پرداخت یکی دو کاراکتر هم به ... دیدن ادامه ›› دلم ننشست.
موضوع گردن بند به نظرم با ابهام بی موردی طرح و با ابهام بی موردی جمع شد.
کار پر از دیالوگ و پر از حرکت هست که طراحی حرکات و بازیگردانی در مجموع رضایتم رو جلب کرد.
موزیک ابتدای کار هم کمی بلند بود نسبت به صدای بازیگران در صحنه اول که شاید تنها در اجرای ما اتفاق افتاده باشه.
در مجموع کار قابل احترامی بود و فکر می کنم خوب باشه دوستانی که به هزینه هم فکر می کنند، کار رو ببینند چون با کاری شایسته، تخفیف خوبی هم در این روزها در نظر گرفته شده.