امروز پنجشنبه بیست و شش بهمن نمایش را دیدم و همیشه عادت دارم نقد را از پوستر نمایش آغاز کنم.پوستر نمایش با تم سبز آبی و عکس هایی از بازیگران به همراه ادوات قتل در عین نشان دادن خشونت عنان گسیخته جامعه ایران سانتی مانتالیسم این جامعه که کمی هم تطهیر خشونت است را عیان می کند. در پوستر نمایش آکترس هایی با لباس نارنجی و آکتوری با کراوات زرشکی می بینیم. که متأسفانه در لباس های نمایش این رنگها نبود! من به این نکته نمره منفی می دهم یا پوستر نمایش باید از صحنه نمایش باشد یا تصویر سازی این تصویر ناهماهنگ را نمی پسندم.
جامعه ای که بیش از نگرانی برای بره دیده نگران آبروی خانواده و شخص بزه‌کار است و مگر در موارد استثنایی علاقه ای به فاش کردن هویت واقعی بزهکار ندارد!
ایران خیالی نمایش دانشگاه اختلاس دارد دزدی و قتل دانشگاه و آژانس ارتکاب قتل دارد! فقط دو جای نمایش نامی پلیس یعنی تا حدودی قانون می آید که به نظرم خیلی جالبه اول وقتی که ماشین حمل پول مورد دستبرد قرار می گیرد دوم آخر نمایش!
در جامعه ای با دزدان و قاتلان تحصیل کرده دارد ! و بنگاه های خوب قتل قاتل تجربی استخدام نمی کنند اما زینال به مراتب با سواد تر از دزد تحصیل کرده است!
این ایران خیالی که باریستا مبادی آداب ناگهان مانند لات کوچه ها می شود . مراسم خودکشی دارد اگرچه کمی اغراق شده است اما خلاف نرم هم نیست.
نمایش ضعف میزبانی دارد یعنی در انتهای نمایش عوامل معرفی نمی شوند در حالی که هم گروه موزیک هم بازیگران در تعداد آن نیاز به تشویق دارند. همانگونه ... دیدن ادامه ›› که در تئاتر عواملی مانند خوردن چیپس مخل کار اجراست تشویق هم بنزین ادامه راه موفقیت است. و لازم است به مخاطب بازیگران و عوامل معرفی شوند.
اگر به خواهم یک جمع بندی از نقد خودم بکنم نمایش زیبا و دلپذیر است. نویسنده و بازیگران به خوبی نقش ها را آفریدند . به علت ملموس بودن تم نمایش تمام بازیگران به راحتی موفق شدند اجراهای خوبی بکنند نکته منفی طراحی پوستر نمایش است که البته من به آن نمره ردی نمی دهم فقط از نمره کامل برایش کم می کنم.
این نمایش دلپذیر و موزیکال را دیدنش را به همه توصیه می کنم .

نمایش چه ۲۷ مهر در یک روز دل انگیز را دیدم و مایلم نقدش کنم . مثل همیشه می روم سراغ پوستر ها. پوستر نمایش تصویر چگوارا با پس زمینه سبز چهره ای زرد و بر روی کلاهش سه نقطه حرف چه تصویری آشنا از چهره چگوارا منتهی من علت این حجم رنگ سبز را نفهمیدم ، فضای زندگی و فکری چگوارا با رنگ های قرمز همخوانی بیشتری داشت نوعی قرمز مات که در گرافیکهای چپ ها بسیار دیده می شود . در لیتی که به تماشاگران دادن نام هیچ یک از بازیگران و تنها نوازنده ای که در تمام مدت با ملودیکا زدن و اجرای اپرا موسیقی متن را تامین می کرد نامی نیست❗یک کاغذ مرغوب برای درست کردن هر نوع پهپاد و موشک و یا خلق اثر هنری و...
نمایش بدون هیچ خوشامد گویی آغاز شد هنوز بعضی ها جاگیر پاگیر نشده نمایش آغاز شد❗اینکار می توانست کمی هم به مخاطب هم به هنرمندان فرصت بهتری بدهد .
دو طیف از دنیا روبروی هم لری کینگ و چگوارا ایده جالبی هست منتهی این ایده جا داشت کمی در طراحی ها بهتر بهش پرداخته می شد . لباس لری کینگ در ابتدا یک کلاه سفید داشت با ساسبندهایی روی یک زیرپیراهن سفید❗کلاه شاپو سفید و ساسبند تا حدی نماد آمریکایی های محافظه کار بوده که مشخص نشد چه بر سر آن کلاه آمد❗
اگر چگوارا کمی سعی می شد شبیه چگوارا گریم شود و به جای آن لباس یک دست مشکی یک دست لباس چریکی با آن کلاه مخصوص داشت جذاب تر می شد و نمی دانم چرا باید نفر سوم که متاسفانه فقط اجرای موسیقی داشت با آن گریم سنگین و بدون هیچ معرفی ای باشد . نقشی سخت و نیازمند تسلطی قابل قبول به موسیقی .
به مدد انفجار اطلاعات در قرن بیست و یکم ما می دانیم که آن انقلابی نستوه در دنیا چه کرده . رسانه به ما دروغ گفته که او چهره ای بسیار دوست داشتنی بوده ،تاریخ بخوانید خواهید فهمید چه می گویم .
تقابل دو قهرمان هر یک از یک طیف فکری از اون کارهای خوب می تواند باشد. دیالوگها و دکور کلی بسیار ... دیدن ادامه ›› خوب طراحی شدن منتهی کار دچار ایرادانی مانند طراحی عجیب لباس عدم وجود میزبان برای مخاطبان است که جا دارد مد نظر قرارگیرد .
از دیالوگها یکی اینکه تو حتی مادرت هم طرفدارت نبوده ❗به دلم خیلی نشست .
نمایش نبردی بین خیر و شر بدون اینکه کسی بتواند به راحتی خیر را از شر بشناسد.
مخلص کلام آنکه بازی ها خوب است افراد دائما در تکاپو و زمانی یکی بر دیگری برتری کامل دارد. هیچکس حمله مطلق و دفاع مطلق نمی کند و توصیه می کنم دیدن این نمایش را به مخاطبان عزیز

نمایش بی صورت فلکی را وقتی انتخاب کردم هرگز باورم نمی شد که کاری با طنز های لطیف از بطن بدترین وقایع جامعه باشد . من همواره نقد نویسی ام را از پوستر نمایش آغاز می کنم پوستری با رنگ غالب سیاه و خاکستری چشمها و لبهایی که در صورت پوستر پراکنده اند تصویری نیمه ترسناک از تم نمایشنامه برای مخاطب و روایتی از داستان نمایشنامه که اعتراضی به این حس ناکافی بودن انسانهاست که در عصر حاضر با سپردن خود به دست و تیغ پزشکان بعضا بیسواد و طماع برای رسیدن به آنچه حق خود می دانند می شوند ( چون خود زشت پندارند) و فکرمی کنند به دیگرانی مواهبی اعطا شده و آنها هم که بهشان اعطا شده را می اندازند زیر دست وپا !( نقل به مضمون از دیالوگ های نمایشنامه)!
هیچ کس به من رحم نکرده چرا من به کسی رحم کنم؟ هیچ کس در نهایت طرف ضعفا نخواهد بود و سکوت ماست که شاید ضعیفی را به سوی چهارپایه پایانی زندگی ببرد! هیچ کس عاشق هیچ کس نیست و انسانها توی کپسولی از تنهایی های خود محبوس هستند هرچند که ظاهر قضیه اینطور نباشد!
نمایش با تعداد زیادی هنرپیشه کار بسیار سختی دارد برای کارگردان موی قاضی کمی به رنگ سبز آبی دیده می شد که احتمالا به علت تنظیم نبودن پروژکتورها بوده یکی از ضعفهای نویسندگی داستان،اشاره اشتباه در استناد به قانون آیین دادرسی به جای قانون مجازات یا همان قانون جزا می باشد البته از حق نگذریم نکته قوت کار نویسنده اینه که هیچ سیاهی لشگری هم در کار نیست همه شخصیت ها در لحظاتی چالش سنگینی را اجرا می کنند چه آنها که در تمام طول نمایش در صحنه هستند چه آنها که به تناوب به صحنه می آیند هرگز نقشی خطی ندارند چالشی را در لحظه ای بازی خواهند کرد و این نکته مثبت نویسنده و کارگردان اثر است همچنین مونولوگ هایی که به جز برای سه نفر منشی دکتر و مستخدمه و نگهدار حیوانات، طراحی شده بودند، حکم تقلب در امتحانی سخت برای مخاطب ... دیدن ادامه ›› بود.
وقتی ادله اصلی رو شد همه سکوت کردن نه چپگرا را دیدیم نه ضعفا تکانی به خود دادن تا در نهایت ... .اما یکی از ضعف های اجرای امشب نبود میزبان برای تماشاگران بود، کسی که در انتها زحمت معرفی همه عوامل هنرپیشه ها با هر دو اسم شان هم اسم واقعی هم رلی که بازی کردن را به عهده بگیرد. تئاتر به دلیل اجرای زنده بسیار به این موضوع نیاز دارد. حتی نقد نویسی را ساده تر خواهد کرد.

نمایش برای شما اوقات خوشی فراهم خواهد کرد
🔵🔵🔵🔵

باز تمدید شد ؟؟؟؟ چه عالی

جا مانده
اجرا در حالی که همین امروز عزادار شده باشی خیلی سخت و تلخ بود که اگه اشتباه نکنم جناب کیارش عسگری بازیگر نقش گوسفند از پس آن بر آمدند که جا داشت تو نقد خودم یادآور می شدم و براشون صبر آرزو می کردم

نمایش حضور آمده ها ممنوع نمایش جالبی بود که شانس داشتم در شب آخرش دیدم . من همیشه عادت دارم نقد نویسی خودم رو از پوستر نمایش آغاز کنم.
پوستر نمایش مرا به شدت به یاد گرافیک های کمونیستی ترکیبی از دو رنگ مشکی و قرمز مات وینیستونی، آخرین چیزی که به ذهن مخاطب خواهد رساند این است که با اثری کمدی طرف هستی! پوستر براساس تم نمایش که برگرفته از مزرعه حیوانات اورول است الهام گرفته دو شخصیت غایب دارد (مزرعه دار و روباه) که عدم حضور مزرعه دار درست و عدم حضور روباه از نظر من نمره منفیست. لیت نمایش با ترکیب این دو رنگ نوشته های قرمز کدر وینیستونی با پس زمینه مشکی کمی چشم را آزار می داد . من در کل نمره متوسط رو به بالا می دهم چون پوستر به نظرم طراحی بدی نداشت طراح ،نمایش را فهمیده بود و پس از پایان بیشتر با کارش ارتباط خواهید گرفت. و در مورد نکات منفی هم هیچ طرحی نه صد در صد خوب نه صد در صد بد خواهد بود

نمایش پر است از تیکه های اجتماعی بر اوضاع زمان گاهی تو بعضی از نمایش ها حس می کنم دو یا سه سال بعد آیا کسی به آن نمایش نگاه خواهد کرد؟ در این نمایش متلک ها کاملا به جا انتخاب شده اند و فکر می کنم اگر ده سال بعد هم به روی صحنه بیاید مخاطب را بخنداند.
جامعه عقب افتاده روشنفکر عقب افتاده و نخبه عقب افتاده هم دارد بیننده به راحتی می تواند این گزاره را از نمایش بگیرد ترکیب این دو با توده عقب افتاده فاجعه آمیز خواهد بود درست مانند پایان نمایش.
یکی از سختی کار نمایش های اینچنینی ( انسان هایی در نقش حیوان) بازی کردن در نقش ها و فیگورهای ... دیدن ادامه ›› حیوانی در تمام مدت است که به نظرم تقریبا تمام بازیگران یا فیزیک شان به نقش می خورد( بازیگران نقش گرگ.روباه.خر و گاو) یا حرکاتی که شما باور کنید به یک حیوان نگاه می کنید را خوب بازی کردند( بازیگران نقش بز .گوسفند ) در مورد بازیگر نقش اسب قد متوسطش را طراحی لباس خوب و نحوه دیالوگ هایش ( نماینده طبقه متوسط رو به بالا اهل شعر و ادب) پوشاند و از پس اجرا برآمد .
بازیگر نقش روباه نقشی کوتاه چالش برانگیز از دید ممیزان داشت ضمن اینکه بازیگر مجبور بود در عین مرد بودن نقش یک زن را بازی کند که خب بازی در نقش یک غیر همجنس بسیار سخت است اما در طول نمایش بارها تشویق خانمها به من می گفت که بازیگر از عهده کار بر آمده.
توی نمایش فقط برای تغییر اپیزودها از موسیقی استفاده می شد که به نظرم جا داشت گاهی موسیقی در برخی از دیالوگها همراهی می کرد به خصوص در آن قسمت که مزرعه دار را محاکمه می کردند.
بازیگر نقش گرگ دیالوگ زیبایی در انتها داشت و وحشت را خوب به بیننده منتقل می کرد.
درست است که نقد من کمکی به فروش و بیشتر شدن تماشاگران نخواهد کرد اما اگر نسخه ویدئویی و یا روزی نمایشنامه جایی در دسترس بود و گروه تئاتر دیگری هم خواست اجرا کند این نمایشنامه انتخاب خوبی خواهد بود.
نمایشنامه بدون دیالوگ های طلایی نیست اما ترجیح می‌دهم نقد خود را با دیالوگ طلایی بین مزرعه دار و گاو پایان ببرم : زیادی فهمیدن و کم فهمیدن هر دوش بده باید تعادل باشه .

من تو را دوست دارم تو دیگری را و دیگری دیگری را و همه ما تنهاییم !
من همیشه عادت دارم در نقد نویسی هایم اول سراغ پوستر نمایشنامه بروم پوستر نمایش با رنگهای آبی آسمانی و سفید فضایی یخ بسته در تهران تب کرده این روزهاست ! بعد از دیدن نمایش المانهای پوستر برایتان جان می گیرند طراحی پوستر اگر چه از داستان روایتی دارد اما ترجیح می دادم کمی پر المان تر می بود و در طراحی صحنه یا پوستر صندلی لهستانی یا در صحنه وجود داشت یا صندلی های پوستر همان صندلی های صحنه می بود ! طراحی اگرچه به نظرم جای پیشنهاداتی داشت اما هرگز طراحی ضعیفی هم نیست .
صحنه با ورود یک خانم به خانه ای که برای مادربزرگ همسرش ( دوست پسرش ) است آغاز می شود در صحنه ای بیش و کم رومانتیک البته جا داشت چند شمع در صحنه روشن می کردن ،طولی نمی کشد که گفتگوهای عاشقانه بدل به اولین چالش نمایش می شوند ،حضور ناگهانی باقی بازیگران ماجرای سورپرایز بودن یک تولد است این اولین چالش نمایشنامه که همواره مخاطب را با انواع این چالش ها روبرو می کند .
تمام بازیگران به غیر از آخرین بازیگری که وارد صحنه می شود مشتی جوانک هنری که آرزوی سوپر استار شدن در سر دارند در کنار پارتنر هایشان دارای شباهت ها و پر از تفاوت های بیشمارند . چسبی که تمام شخصیتهای مرد داستان ( به جز نفر آخر) به هم پیوند داده بود حضور در کلاسهای بازیگری بود ، اما وجوه افتراق و تفاوتهای دیگر داستان را خواهند ساخت. چون بازیگران همه به نوعی در حال بازی در نقشی که آنرا زندگی کردند ( عشاق سینه چاک هنر و سینما ) و تیم نوشتن توی تله مشاغلی که بازیگران تجربه اش ممکن است نکرده باشند نیافتاده بازیگران به شدت باور پذیر بازی می کردند .
شباهت خانمهای نمایش به هم این است که همه ... دیدن ادامه ›› به نوعی در بیرون مشغول فیلم بازی کردن در میزان علاقه به پارتنر و رابطه های او هستند اما همه کارکتر ها به جز نفر آخر ( او هم وقت نشد واکاوی شود ) عمیقا تنها هستند .
چه آنکه دانای کل است و چه آنکه شیرین عقل تنهایی عنان گسیخته ای دارند نبود هیچ شخصیت کامل و بی عیب و نقصی مانند جامعه واقعی انسانها و خالی بودن از ملودرام های مرسوم نقطه قوت و نبود تنفسی کوتاه که با موزیکی پر شود و یک بند افراد در میان چالشهای خود شناورند یک نقطه ضعف بزرگ است .در لحظاتی لازم بود موزیکی کمی به مخاطب فرصت فکر کردن می داد.
ملودرام نبودن نمایش باعث می شود که تقریبا همه شخصیت ها در لحظه ای رسوا خواهند شد و پرده ها می افتد چه کسی چرا آنجاست گاهی داستانی به شدت پیچیده و غم انگیز است
نمایش بی آنکه بخواهد مهمترین دیالوگش را تبدیل به جانمایه و درس اخلاقی می کند ((تو می دونستی خیانت بزرگترین ظلم بشریست؟)) دیدن این نمایش را به دوستان پیشنهاد می کنم .

نیویورک دیگه کوچک و غمگینه

من همیشه عادت دارم ناگهان یک بلیت بخرم و وارد سالن نمایش بشوم بدون هیچ پیش زمینه ای نمایش را ببینم و از آن لذت ... دیدن ادامه ›› ببرم و نقد کنم .
نمایشنامه داغ ننگ اثر جالبی بود .
وقتی رئیس جمهور خاتمی از گفتگوی تمدنها در مقابل جنگ تمدنهای هانگتینتون گفت.و سال ۲۰۰۱ سال گفتگوی تمدنها شد. رویای دلنشین جهانی آزاد به مدد اینترنت که آنزمان در مراحل کودکی خود بود. اما سپتامبر همیشه داستانی مجزاست اول سپتامبر ۱۹۳۹ هیتلر با تهاجم به لهستان و ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ در همان سال گفتگوی تمدنها رویا را تبدیل به کابوسی مرگبار کردند که هنوز هم ادامه دارد و در ادامه آن خاندان کاپور هم بی نصیب نماندند .
امیر کاپور وکیل پاکستانی تبار با همسر آمریکایی اش امیلی در آپارتمان مجللش وسط برجهای نیویورک زندگی می کند. او مرتد است و از اسلام برگشته نامش را عوض کرده از همه چیز از آن ریشه پاکستانی گسسته و بر خلاف او همسر نقاشش که به برابری انسانها و هنر اسلامی را عمیقا ستایش می کند . این ترکیب ناساز میان عقل ( وکیلی که به موکل می گوید من روانشناست نیستم به حرفهایت گوش دهم من وکیلتم و تو باید به حرف هام گوش بدی) همینقدر منطقی و عریان در مقابل طبع هنری و سرشار از انسانیت همسرش امیلی که از اسلام خشن( به زعم امیر کاپور) هنر اسلام را دیده فرم ها و پرسپکتیو های پیشرفته ‼️
ترکیبی که هرگز از انگهای نژادپرستانه جامعه در امان نیست .امیر کاپور را می خراشد اما همسرش آنرا به تابلویی زیبا با الهام از یک نقاشی قدیمی تبدیل می کند‼️
جامعه اما بی رحم است و امیر کاپور به عنوان یک وکیل که از بی رحمی جامعه پول در می آورد(شغل وکالت) بهتر از سانتی مانتال های هنری ایزاک( کلکسیونر یهودی که دوستشان است )و یا همسر آمریکایی اش جوری درک کرده .
اما ماجرای جذاب داستان اینجاست که همه آدمها به جز همسر امیر امیلی عمیقا درگیر نفع شخصی هستند واز اعتراف به آنهم ابایی ندارند
چه امیر چه حسین خواهر زاده اش چه آیزاک و جوری وکیلش همه آنها برده منافعشان هستند به جز همسر امیر در میان نظم و عدالت طرفدار نظم هستند ولی امیلی به عدالت باور دارد .
امیر و خواهر زاده اش حسین و آیزاک و همسرش و تمام شخصیتهایی که فقط نامشان در نمایش آمد و ما ندیدیم مانند امام فرید بردگان منافعشان هستند .
همه میان آن چیز که از کودکی به آنها ضبط والد شده و آرمان های بعضا متضاد به آن سمت خواهند غلتید که منافع باشد امیلی آخرین شاگرد این مکتب است .
حالا نیویورک برای دلشکستگان شهری تنگ و کوچک است که یک به یک مجبور به ترک آنند
آنچنان داستان پیچیده است که تماشاگر هرگز نتواند و یا نخواهد جای هیچ یک از هنرپیشگان باشد و هیچ راه حلی برای آنان شاید نداشته باشد.

قرن بیستم از جهاتی بسیار متمایز از سایر قرنها بود اولین بار نه تنها یک دولت کارگری به معنای کامل کلمه بر روی کار آمد بلکه ابرقدرت شد (شوروی) و نیمی از جهان را در چنبر خود گرفت (بلوک شرق) ‼این مسئله سبب شد برخی از کشورها برای در امان ماندن از چکمه کمونیستها اقدام به ایجاد نظامی بکنند که نه سرمایه داری عنان گسیخته آمریکایی باشد ،و نه کمونیسم خشن روسی. فرانسه و برخی از نظامهای اروپایی رو به دولتی آوردن که نوعی از سوسیالیسم نه مانند روسها و اقمارشان مالکیت خصوصی را نفس کردند نه مانند آمریکایی ها دست سرمایه داران را باز می گذاشت .
مدیر یک روزنامه سوسیالیستی ژاک هاوسمان در شبی سرد احتمالا در فوریه (یکماه پس از کریسمس) چون در بخشی اشاره به عیدی یک ماه گذشته می کند ، در انتهای یک شب ملاقاتی با یک ولگرد دارد .نمایش حول همین دونفر است ژاک یک فرانسوی برنده است که با ولگردی روبرو می شود یکی از آن ۸۰۰۰۰ انسانی که در کنار دریچه های پارکینگ شبها را به صبح می گذرانند . شما در طول نمایش همواره منتظر آمدن اشخاص دیگری هستید اما نه آنها می آیند و نه کمبود نفرات دیگری را حس خواهید کرد.
سوسیالیست قصه ما اگر خودش بارها اعلام نکند که سوسیالیستی طرفدار اقشار ضعیف است ما چیزی از این رفتار نخواهیم دید ‼شاید بد نباشد همینجا یادآور شوم که لنین رهبر انقلاب شوروی مالک چند دستگاه رولزرویس بوده و در حالی که مردم شوروی از داشتن یک اتومبیل معمولی هم محروم بودند.‼فیلم خوشه های خشم در زمان استالین به دلیل اینکه نشان می داد فقرای آمریکا هم اتومبیل دارند نمایش آن در شوروی ممنوع بود ‼
از نکات مثبت نمایش یکی اینکه هرگز نمی فهمید داستان نمایش چه چیزی هست مگر آنکه به صحنه آخر برسید .
تیغ تیز انتقادی نمایش علیه سیستم حاکم فرانسه ... دیدن ادامه ›› و بیان این نکته که سوسیالیست ها هم نتوانستند فقر را در فرانسه ریشه کن کنند (اشاره به همان آمار ۸۰۰۰۰ نفری)و برخلاف شیوه رایج نویسندگان که تیغ انتقادشان به سرمایه داربست نگاه نمایش کاملا متضاد است.
مسلما آندسته از عزیزانی که این نمایش را برای اوقات فراغت خود انتخاب کنند هرگز پشیمان نخواهند شد

من فقط چیزی که نفهمیدم اینه
چرا اسم ننایش بود تناسخ ۳ تا۳۵ تومان بود من متوجه علت این اعداد رو نفمیدم

من چجور آدمی می شم؟
هرجور آدمی که بخوای