با دیدن اسم آقای مساوات به‌عنوان نمایشنامه‌نویس، برای دیدن این اجرا ترغیب شدم، الان که اجرا رو دیدم و اومدم تیوال درباره‌ش بنویسم، فهمیدم شکوفه‌های گیلاس هم تمدید شده، پس رضایتم از شرایط حال، دوچندان شد. هفته پیش ابراز ناراحتی می‌کردم که چرا نتونستم این اجرا رو ببینم و حالا، خوشحالم که می‌تونم.
همونطور که بهار میگه:
«گذشته گذشته است و آینده نیست
میان دو نابود، پاینده چیست‌؟
گذشته اگر خوب اگر بد، گذشت
وز آینده کس نیز واقف نگشت
گذشته به چنگ ... دیدن ادامه ›› تو ناید دگر
وز آینده‌ات نیز نبود خبر.»

درباره این اجرا هم، روند آغازین نمایش یه کم کنده، اما به‌تدیج بهتر و کمی شوکه‌کننده میشه و پایانش هم خوبه. حداقلش آدم رو به این فکر وامی‌داره که شاید بشه با چیزی که بهش میگن تقدیر، جنگید. اما لازمه که مسحور فریب‌های اون نشی. توی نظرات خوندم که کار اول این کارگردانه، پس بهشون تبریک می‌گم که کار قابل قبولی رو ارائه کردن و از بازیگران نمایش هم ممنونم.
البته دلم می‌خواست که کروکودیل خود محمد مساوات رو هم می‌دیدم، شاید هم روزی این اتفاق افتاد، who knows :)