قرار بود همون اجراهای اول «سفید» رو ببینم که به لطف کرونا به روزهای آخر موکول شد؛ بهرحال خوشحالم که دیدنش رو از دست ندادم؛ مهم‌ترین موضوعی که من رو به دیدن «سفید» ترغیب کرده بود، نویسندگی امیر ابراهیم‌زاده و تجربه‌ی خوب کارهای قبلی بود که این بار هم ادامه داشت: روایت تلاش اعضای خانواده (با بازی‌های خوب و باورپذیر) برای نقاشی لوح سفید خاطرات مادر با رنگی که دوست دارن

با آرزوی موفقیت برای تمامی عزیزان