امشب به تماشای تئاتر عبدالرضا رفتم. با اینکه تعداد تماشاگران بسیار بسیار اندک بود، بازیگران تمام انرژی و کوشش خودشون رو صرف کردند تا با یک اثر حرفه‌ای رو به رو باشیم. از این بابت وظیفه خودم می‌دونم که از این تیم کم‌نظیر تشکر ویژه‌ای داشته باشم.
روایت داستان جذاب بود. داستان به نحوی بود که برای مخاطب پرسش‌هایی ایجاد می‌کرد و خلال روایت، به نحو غیرمستقیم به پاسخ می‌پرداخت. از اغراق در شوخی و همچنین اغراق در فضای احساسی پرهیز شده بود و لحظات تلخ و شیرین متناسب با متن پیش می‌رفتند. متن داستان در عین اینکه مخاطب رو به تفکر وامی‌داشت، به نحو هوشمندانه ای از شعارزدگی و جملات کلیشه‌ای اجتناب کرده بود. البته فکر می‌کنم سیر پیشرفت داستان کمی کند بود.
طراحی لباس‌ها خوب بود. طراحی صحنه بسیار مناسب با فضا و عالی بود. تنها اشکال اسلحه های بازیگران بود که طبیعی به نظر نمی‌آمدند.
نورپردازی و سیستم صوت خوب بود.
بازیگران بسیار هماهنگ و مسلط ظاهر شدند. شخصیت‌هایی مناسب با فرهنگ و غیرت ایرانی طراحی شده بودند که پیام مهربانی، رفاقت و میهن دوستی رو به مخاطب منتقل می‌کردند.

خدا قوت و تبریک به این گروه هنرمند