من کار رو هفته پیش دیدم و اما امیدوارم انتقادم مفید باشه
متن قوی داشت. دیالوگ های ماندگاری بود که تلنگری اول به فردیت مخاطب و بعد با توجه به شرایط حاکم بر جامعه بود که ملموس تر بود. با اینکه بیان راوی و نوع لهجه باعث شده بود که ما تمرکزمون از روی متن برداشته بشه و خیلی خسته کننده بشه (شیوه گفتاری متن به نظرم خوب نبود)
اینکه فیزیکال تاتر و پرفورمنس شیوه اجرایی بود ایده خوبی بود چون کمتر کسی سراغ این نوع میره ولی تکرار...امان از این تکرار مکررات فرم که تماشاگر رو عصبی میکرد و هیچ قاب جدیدی ما اونجا ندیدیم.
بعضی از بازیگران کار خیلی بی حس و بت داشتن فقط حرکت رو اجرا میکردن و حس و مفهوم اون حرکت رو نگرفته بودند ( به جز 1-2 نفر)
جزییات! به جزییات اکسسوار بازیگران توجه ایی نشد. پیرسینگ و ناخون کاشته شده و لاک شاینی و اکسسوار هایی تو چشم میزدن و تناقض وحشتناک عجیبی بوجود اورده بودن و کار رو خراب کرده بودن