ارادت🤍

خیلی هم عالی،
اونجایی به عنوان نویسنده یا کارگردان یا بازیگر و یا هنرمند بازی را باختیم که اسیر مخاطب شدیم و روایتگر همه چیزهایی هستیم که کم یا زیاد از اینوری و اونوری دیده، شنیده و میدونه و اون چیزی که دلش میخواد ببینه رو به خورد اش میدیم. بدون اینکه چیزی بر او بیافزاییم و دور تر از اونی که چکی از معضلات واقعی اجتماعی که اتفاقاً بر بستر کمدی گونه آن بسیار دستمان باز است بهش زده باشیم که با منگی از سالن بره بیرون، یا برعکس با مطرح کردن آن با زبانی کمدی سرخوشی به وی القا کنیم..
تنها مخاطب خاص، هنر برای هنر و هنر بورژوازی را خرسند کردیم.
لذت بردم،
خسته نباشید..
و من الله توفیق

به جمع تیوالی ها خوش امدین!
مخاطب خاص و هنر بورژوازی رو تعریف می فرمایید.