الان یکی دو هفتس این تئاتر و دیدم ولی هنوز گاها با دوستم دربارش حرف میزنیم.
نشون دادن یه دنیای بی معنی با تئاتر که خودش مبلغ معنا و مفهومه یه پارادوکس جالب بود. راستش من از اواسط نمایش خسته شدم ولی الان که فکر میکنم هدف میتونه همین باشه که تو رو از بی معنایی خسته کنه و یه تلنگر باشه واسه پیشگیری، البته این کانسپت خودش نواقصی داره مثلا فنجون هایی که ما به وفور تو صحنه میدیدم خودش واسه یه دلیل ساخته شده یا اینکه شخصیتا شغل داشتن و غیره که هر کدوم معلول روابط معناداره انسان هاست.
به طور کلی اگه واسه دیدن نمایش میرین انتظار ماجرا و درگیری نداشته باشین.
درباره بازیگریم اینو بگم که واقعا خوب بودن و نشون میده زمان زیادی واسه کلنجار رفتن با دیلوگا گذاشتن.