بک‌تو بلک ، یک نمایش خیلی سطحی از یه سوژه و‌ یا ایده ی تکراری هست ولی برای مخاطب عام و یا فن افشاریان ها می‌تونه خوب باشه ، مخاطبی که علاقه مند به دیالوگ‌های بزک دوزک شده ی احساسی هستند و نویسنده با استفاده از اینگونه دیالوگ ها و‌منولوگ‌ها تلاش می‌کنه که احساسات مخاطب عام رو‌ برانگیخته کنه که تقریبا موفق هست اما هر مدل برانگیختن احساساتی نمیتونه دارای ارزش هنری باشه که در این نمایش هم همینگونه هست . از خوردن خوراکی و صحبت کردن با گوشی گرفته تا حرف زدن و خسته شدن در ده دقیقه ی
نهایی مشخصه که همین مخاطب عام هم نمایش رو پس می زنه یه نمایش معمولی اگه بشه البته اسمشو نمایش گذاشت .