محوریتی که لازم است در یک متن برای دراماتیک شدن لحاظ شود در نمایشنامه ضعیف است. شصت و پنج دقیقه بحث و دعواهای معمول زن و شوهری که روی اعصاب تماشاگر رژه می رود، نمی تواند به متن دراماتیک ختم شود. تنها عنصر قابل توجه ایجاد درام در متن این کار، مسئلۀ استخدام یک بازیگر درجه سه تئاتر توسط زن برای حل مشکلات زندگی مشترک است که آن هم در خلوتی که بین بازیگر و زن در یکی از صحنه ها شاهدش هستیم منتفی می شود؛ چون اگر این استخدام به واقع صورت گرفته بود باید در آن صحنه شاهد دیالوگ هایی متفاوت و با اشاره به این موضوع می بودیم.
از آنجا که شیوه ای کاملاً رئالیستی هم برای نگارش متن و هم عناصر اجرا از قبیل شیوۀ بازی ها، طراحی دکور، آکساسوارهای طبیعی و حتی وجود چند نوع خوراک حقیقی بر صحنه و استفاده از آنها اتخاذ شده است، ناگزیر منطقی که می باید در جهان نمایشنامه مورد استفاده قرار گیرد نیز لازم است که واقع گرایانه باشد. اما این اتفاق هم در این نمایش نمی افتد، چون معمول نیست که یک خانوادۀ ایرانی با فرهنگ رایج خود بدون هیچ شناختی به یک ناشناس اجازه بدهند که برای چند روز در منزل آنها بماند ولو مبتلا به سرطان باشد. آن هم خانه ای که دو نفر بیشتر در آن زندگی نمی کنند، زوج هستند و خانم خانه هم زنی جوان و نسبتاً جذاب است. بنابراین ضعف منطق روایی یکی دیگر از خلل های موجود در این نمایش است.
نتیجۀ همۀ اینها هم خسته شدن تماشاگر است. شصت و پنج دقیقه برای تئاتر زمان خیلی زیادی نیست و نباید موجب خستگی مخاطب شود چیزی که به شخصه برای من و دستکم تماشاگران اطرافم که از نزدیک متوجه رفتار و گفتارشان مبنی بر انتظار برای پایان نمایش بود دیده می شد. اما از اینها گذشته از بازی خوب و بی ادا و اصول جلیل عالی پور نباید ... دیدن ادامه ›› گذشت.
مسئلۀ دیگری که قابل توجه است پر شدن یک سالن صد و سی نفری آن هم در سه شب اول نمایش و با توجه به قیمت بلیت است که قطعاً تنها به خاطر تخفیف بیست درصدی فروش در سه روز اول اجرا نیست، بلکه نحوۀ تبلیغ گروه نمایش بی شک در آن تأثیر دارد. تبلیغات درست و به موقع به همان اندازه که پروسۀ آماده سازی یک تئاتر مورد توجه قرار می گیرد باید توسط تهیه کننده و کارگردان تئاتر مورد توجه قرار بگیرد، چیزی که نحوۀ صحیح آن برای این نمایش اتفاق افتاده و نتیجه هم گرفته است. در هر حال پر بودن سالن نمایش آن هم در اصفهان و در این شرایط فاجعه بار اقتصادی مایۀ مسرّت است و امید است که دوام یابد.