میم مثل مامان...
همه ما در مواجه با مادرانمان انسان های کوچکی هستیم.(بگذریم از موارد خیلی نادر). مادر موجودی خارق العاده است. از لحظه آبستن شدن یک زن تا پایان عمر، خود را وقف فرزندش می‌کند و در عوض چقدر توقعش از فرزندش ناچیز است. و چه غم انگیز که وقتی هجرت می‌کنند تازه متوجه عمق فاجعه می‌شویم.
از نظر من که متاسفانه مادرم در قید حیات نیست(و نیز پدرم)، پیوند فرزند و مادر هیچگاه با مرگ هم گسستنی نخواهد شد. درست مثل نخ کاموایی که از شالگردن بافته شده توسط مادر آویزان شده و سرنخ در دستان مادر است!
متنی ساده ولی دلنشین. همیشه قرار نیست متن های سنگین و پر از ایهام تماشاگر را تکان دهد. میشه تو 35 دقیقه هم با یک روایت شسته رفته راضی از سالن بیرون اومد. طراحی عروسک ها، نورپردازی، بیان و کار عروسک گردانها را دوست داشتم. چقدر در لحظه چرخش فرزند موسیقی با کار هماهنگ بود.
خسته نباشید خدمت تمام عوامل این کار و آرزوی موفقیت های روزافزون
ممنون از خانم سحر بهروزیان برای پیشنهاد این کار.