امشب برای نُخُستین بار به تماشای تئاتر برآمده از نمایشنامه ای ارمنی نشستم: ساعتی که هم نفس با هم میهنهای ارمنی در باشگاه فرهنگی آرارات گذشت نمادِ ایرانِ راستین بود؛
ایرانِ نامیرای ما، سرزمینِ فرا قومی، فرا زبانی و فرا دینی…
بسیار سپاسگزارم از برای به نمایش درآوردنِ این تئاترِ انتقادی واقع گرایانه به زبانِ ملی همه ایرانیان و چه پُرمعنا بود نامِ دو نقشِ اثرگذارِ این تئاترِ ارمنی: “شهربانو” و “آنا”…