نمایش به‌نظرم فوق رئال بود و انقدر رها بود که کاملا میتونستی خودت رو در دنیای کار ببینی و دیگه فقط تماشاگر یه نمایش نبودی. نقطه قوت اثر بازی بی‌نظیر بازیگران بود، ولی خط داستانی نمایش، به‌خصوص در یک سوم پایانی، از ریتم افتاد و دنبال کردن رو یک‌مقدار سخت می‌کرد.
بعد از نمایش با دوستانمون صحبت می‌کردیم و هرکدوم نظر مخصوص به خودمون رو داشتیم، ولی من برای چنین نمایشی، هرچند با ضعف‌هایی در متن، ولی درخشان در اجرا، احترام زیادی قائلم که نقاطی از شهرمون رو به تصویر میکشه که شاید گذر روزمره‌مون چندان بهشون نمیخوره، و مارو میبره توی دل این زندگی‌ها. زندگی‌هایی که شاید هیچ‌وقت زندگیشون نکردیم و حالا برای چند دقیقه فرصت اینو داریم که روی صحنه‌ی یک تئاتر باهاش همراه شیم و تجربه‌ش کنیم.
خسته نباشید میگم به تمام تیم اجرایی این نمایش