من همیشه عاشق کاراکتر سجاد افشاریان بودم و هستم . . .
ایشون حتی صحبت کردنشون هم برام جذابه اونقدری جذاب که سال 1400 اواخر دی ماه ، برای اولین بار من رو ترغیب به حضور در پردیس تئاتر شهرزاد کرد .. شب عجیبی بود برام ، چون عاشق هنر و نمایش بودم ولی به واسطه کارم و مشغله هاش هیچوقت فرصت حضور در اینجور محافل را پیدا نکرده بودم . . .
اونقدری مجذوب حضور در اون جمع بودم که اصلا گذر زمان را حس نکردم . . .
در آخر نمایش حضور سجاد افشاریان کنار دوستدارانش و دیدن اون همه صبر ، حوصله ، مهربونی و متانت در برخورد با جمعیت حاضر باعث شده بود که اصلا دوست نداشتم نه تنها از پردیس تئاتر شهرزاد بلکه خیابان نوفل لوشاتو بیرون برم ، من هم مطابق معمول روال زندگیم یک آدم خجالتی و به دور از جمعیت ، فقط نگاه میکردم و لذت می بردم از لبخند و شوق بقیه که یهو یک صدای خفن به گوشم خورد که گفت بیااا بیاااا عکس بندازیم ، واقعا خیلی حس خفنی بود و باعث شد اون شب جزو بهترین شب های زندگیم بشه . . .
سجاد افشاریان باعث شد عشقم به هنر بیش تر و بیش تر بشه ، همه این هارو نوشتم که بگم خیلی خفنی آقای افشاریان . . .