یه تیکه از زندگی معمولی همه ما آدم‌ها بود با تمام لحظه‌های شاد و غمگین. برای من به شخصه مونولوگ‌گویی‌ها جذاب‌تر بود و نمایش در این مواقع چیزی بیشتر برای گفتن به مخاطب داشت. در مجموع خوب بود، اما می‌تونست پخته‌تر باشه. شاید یه جاهایی برای جذب عموم مخاطب، قوه طنز سطحی از مفهوم عمقی نمایش سبقت می‌گرفت که اگر این بخش‌ها حذف یا به سبک بهینه‌تری کار می‌شد، نتیجه خیلی بهتر بود.