دیدن اثری چنین تمیز و درست شوری را در من برانگیخت که برایم سخت است آنرا با واژگان فنی و نه ذوقی، در ادبیات فارسی بیان کنم! اما چه کنم که برای تکرار آثاری چنین فنی و دقیق باید نکات را به ظرافت بیان کرد.
به معنای واقعی کلمه در دقایق تماشای نمایش، غرق در لذت بودم و محو در درستی هنری که برای روی داربست رفتن اثر ایمانوئل اشمیت به کار گرفته شده بود.
بیان ها فوق العاده تمرین شده و صدا ها رسا بود.نور مناسب بود.پرده ها دقیق جلو می رفت و فرم ها نشان دهنده تمارین بسیاری بود که قبل از نمایش برای‌ احترام به دیدگان مخاطب صورت گرفته بود. کاش تمام گروه هایی که فرصت اجرا در سالن اصلی را داشتند این شعور را به کار می بردند و با تمرین به اندازه نظم و هماهنگی را که حداقل حق مخاطب از دیدن چنین آثاری ست رعایت می کردند.
بدن بازیگرها تحسین برانگیز بود و شکل فرم ها برای زمینه ی نمایشنامه و سطح کار مناسب بود. نه خیلی زیاد و نه خیلی کم بود.
من چون این نمایشنامه را بارها خوانده ام می توانم بگویم ریز نکاتی که به متن اصلی و دیالوگ ها اضافه یا کم شده بود کاملا بجا بود. و تحسین برانگیز است ذکاوت کارگردانی که بتواند درست، بر متن اصلی ادیت بزند.
البته غیرقابل انکار است که جذابیت متن و دیالوگ ها را مدیون اشمیت هستیم و به علت سعی ای که در پایبند بودن به متن اصلی شده بود نمی توان از ... دیدن ادامه ›› صریح بودن پیام های اجتماعی و سیاسی درستی که داخل متن وجود داشت انتقاد کرد. هرچند فردریک تماما دراماتیک منظور را به مخاطب می رساند طوری که حتی مستقیم بودنش هم از اثربخش بودنش کم نمی کرد.
به عقیده منِ مخاطبِ مشتاق، سالن اصلی تئاتر شهر که به شدت برایم خاطره انگیز است و پر از تصاویری ست از خاطرات مربوط به روزهای اول که شیفته تئاتر شده بودم، جای اجراهای خوب، کار شده و پر از حرف و محتوا و زیبایی و فرم است.
کاش این آرزو برآورده می شد که گروه هایی با استعداد هایی چنین، بخاطر لیاقتشان که متاسفانه همیشه هم دیده نمی شود، از سالن های گوشه کنار شهر پیدا شوند و به سالن اصلی تئاتر شهر آورده شوند تا مخاطبان هنر واقعی را تماشا کنند؛ نه گهگداری کارهای سفارشی را!
خلاصه که از صمیم قلبم برای گروه نمایش فردریک بهترین شکل از درخشیدن را آرزو می کنم و قدردان زحمت هایی که در پشت صحنه های تئاتر برای اجرای با عشق کشیده می شود هستم.