🎭 یادمان نرفته است

آیا ما نسل هستیم که فدا شده‌ایم و همه چیز ما را به سمت ویرانی و نابودی سوق داده است؟ نسل سوخته؟ این موضوع می‌تواند در وهله‌ی اول به عنوان یک توهم جمعی قلمداد شود. اما با نگاهی اجمالی به سیر زندگی این نسل یعنی دهه‌ی شصت شاید بتوان به پارامترهای مهمی دست پیدا کرد. ما در این مرور به سراغ نمایش متولد ۱۳۶۱ می‌رویم. نمایشی به نویسندگی نغمه ثمینی و کارگردانی پیام دهکردی. همین دو نام برای رسیدن به اثری دغدغه‌مند کفایت می‌کند. اساتیدی که سال‌ها در دانشگاه‌ و آموزشگاه تدریس کرده‌اند و با نسل‌های مختلف بخصوص دهه‌ی شصت آشنایی زیادی دارند. نمایش متولد ۶۱، اثریست انتقادی از سرخوردگی‌ها و رویاهای نسلی که سال‌های حادثه‌ ساز زیادی را از سر گذرانده و همواره امیدوار به ساخت آینده‌ای روشن بوده است. این نمایش تنها راویست و سعی در سویه‌گیری مستقیم نداشت، متولد ۶۱ سعی داشت وجوه انتقادی را از خود دور نکرده و آن‌چه بر سر این نسل رفته به تصویر بکشد. این نمایش موفق که در سالن استاد سمندریان مجموعه‌ی ایرانشهر به روی صحنه رفت، یکی از آن‌دست نمایش‌هاییست که شاید نتوان تاثیرگذار بودنش را فراموش کرد. نکته‌ی جالب این نمایش بازیگران آن هستند که بیشترشان متولدین همین دهه یعنی دهه‌ی شصت بوده و به گونه‌ای نقش‌هایی که بازی می‌کنند همان خودیست که زیست کرده‌اند. این مهم آیرونی‌ جالبی به نمایش متولد ۶۱ بخشیده بود که قطعن به تأثیرگذاری آن را هم می‌افزوده.