امروز به دعوت دوستم به نمایش لندهور نشستم.نمیدونم چطور بگم...از این دعوت خیلی خوشحالم.خیلی دوست داشتم چقدر نوستالژی بود متن آقای تاراج عجب قلم زیبایی،چقدر جملات قشنگ بود و اگر لحظه ای غافل می‌شدی از متن چیزی از دست میدادی.چقدر بازیگران مسلط بودن.همچین متنی رو بدون اشتباه بازی کردن واقعا کار راحتی نیست.
در وهله ی اول اسم نمایش برام جذاب بود و بعد کارگردانی با چهره ی هالیوود گونه ی نمایش, جناب اسکندری چرا با این چهره کارگردانی می‌کنند!🫠🧐علاوه بر کارگردانی خوب و جسورانه ایشون منو امیدوار کردن به اینکه ماهم میتونیم دی کاپریو و پیت داشته باشیم واقعا 😊 ماشالا هم خوشگله هم بوره اسم کارشم لندهوره😂🥰 امیدوارم یک‌روزی فیلم بازی کنید واقعا جناب.

سنگ قبر که شیشه ای بود و روی اون نمایشنامه نوشتن آقای عدل پرور و اون توالت فرنگی که گاهی پدر دیکتاتور فرض میشد ، دختری که با شخصیت پسر تیاتر بازی کرد و چقدر خوب این نقش رو خانوم بدیعی بجا بازی کردن و در نهایت که حین بازی تیاتر وجه مردانه رو کشت خیلی حرف داشت,گهی زین به پشت و گهی پشت به زین,نشانه ی مردنه هنر و تیاتر تو کشور ماست.بازی نور خوب بود.موسیقی دو سه بار خیلی فضای خوبی ایجاد کرد.درود ها برشما بخاطر اینکه لحظه به لحظه ی نمایش مفهوم داشت.باهاتون گریه کردم،خندیدم،به فکر فرو رفتم و این یعنی توقعم از نمایش کاملا برآورده کردید.کلی خسته نباشید.امیدوارم بدرخشید همیشه.