به نظر من این نوع کارهای فرمالیستی و فیزیکال مشق خوبی برای مخاطب ایرانی هستند که معمولا خیلی به کلام وابسته ان و درک اثر هنری رو بیشتر از طریق روایت ممکن می دونند. بازیگر نمایش در این کار بسیار مستعد، خلاق و پرانرژی ظاهر شده و استفاده کارگردان از نور، موسیقی، اشیاء و اکساسوار به جا و در خدمت اثر بوده. اجرا طبعا جا برای بهتر شدن داره، به خصوص صحنه آخرش، ولی در همین حد هم برای من کار دلچسبی بود و به گروه تولیدش تبریک می گم. ممنون