یکی بو ، یکی نبود
یک روزگاری بود که تئاتر هم حرمت داشت هم لذت،
و منی که آرزو های بزرگی براش داشتم فکر میکردم یک‌تنه لشگریم که میتونه مسیر آکسسوار رو در تئاتر تغییر بده،
لشگر نبودم اما کم از لشگر هم نبودم
بودند کسایی که دستمو گرفتن و کمکم کردن رویاهامو یکی یکی زندگی کنم
بودن کسایی که زیر پامو خالی کردن تا زمین بخورم
زمین خوردم اما قوی تر از قبل بلند شدم،
اما این روزها تئاتر نه لذت دارد نه حرمت
این روزها تنها خفقان دارد، ممنوع الکاری ، زندانی دارد و... و دوستانی که یک شبه مسیرشون عوض شد ... دیدن ادامه ›› و خودشون عوضی تر
از یک جایی به بعد تصمیم میگیری پای عقایدت تمام قد به ایستی نه پای شهرت و پول
من همیشه نون وجدانمو خوردم امروزم نونمو تو خون کسی نمیزنم برای یک سیمرغ یا یک تندیس جشن حافظ ( صد البته که رشته من اصلا وجود خارجی در تئاتر نداره که بخوام جایزه بگیرش باشم)
اما این بار تمام قد کنار دوستانم می ایستم و تاروزی که خفقان ادامه داره هرگز اسمم رو در کنار هیچ گروه تئاتری نخواهید دید.
به امید روزهای بهتر برای تئاتر کشورم
#تئاتر