نقش‮ خوانی ، مطلوب ‮ترین شکل ارائه نمایش / اکبر رادی

تماشای صحنه مرا ارضا نمی‮کند. این است که خواندن یک نمایش‮نامه را به تماشای آن ترجیح می‮دهم و برخلاف عرفِ اهل فن عقیده دارم این صحنه نیست که نمایش‮نامه را زنده نگه می‮دارد؛ چرا که نمایش‮نامه یک شکل کامل ادبی است، مثل شعر، مثل داستان، که برای جلوه‮نمایی نیازی به قاب کوچک صحنه ندارد و با هر مرتبه خواندن در بدیع‮ترین صورت‮های خیالِ خواننده اجرا می‮شود و باز بسته به قوة خیال او هربار به گونه‮ای . چنان‮که اشیل و سوفکل و هم رکابان بزرگ‮شان بر طفیل صحنه نبوده است که تا به امروز در ادبیات جهان زنده مانده‮اند؛ بلکه در رشتة طلایی واژه‮ها و پوشش کتاب است که از ظلمت قرن‮های باستانی عبور کرده ، دست به دست و سینه به سینه گشته‮اند تا چون بار امانتی به دست ما رسیده‮اند؛ همچنان‮که من ضمن خواندن سوگ‮نامه‮های شکسپیر، در عطر آتش‮گونِ کلام و تجسمِ صحنه‮های او گاه حظی برده‮ام در حدِ سِحر؛ حال آن‮که در اجرای این سوگ نامه‮ها، در تآتر و سینما، دیده‮ام که جادوی صحنه چگونه باطل شده، رمز و رازها فروریخته، و آدم‮ها یه محض تجسد از دایرة خیال من بیرون رفته‮اند و در خلاة صحنه مرده‮اند. و داستانِ همة آفرینه‮های قدیم و جدیدِ قلمروی درام چنین است.

به اعتقاد من امروز مطلوب‮ترین شکل ارائه یک نمایش‮نامه نقش‮خوانی یا اجرای رادیویی آن است با حذفِ تمامِ عناصر بصری به قصد برانگیختنِ نیروی ... دیدن ادامه ›› تصور از طریق برجسته کردن عنصر زبان و ارتعاشات لحن، که مایة اصلی تخیل و فانتزی‮های شاعرانة مخاطب است. صحنه و طراحی و بازی و ابداعاتِ آرایشی اساساً مقولات دیگری هستند که هیچ ربط و احتیاجی به متن‮های عالی و ادبیات نمایشی ندارند. آن‮جا در زاویه‮های تند و نورهای دریده مختارند تمام وقت دنبک بزنند و با حداقل متن و حتی بدون یک نمایش‮نامة سرپا حرکات موزون، سرودخوانی، سماع صوفیانه، ورزش باستانی و کاراته و بندبازی کنند. ولیکن درامِ ناب عصارة زبان، روح و تب‮لرزه‮های عصر است که اجرای مقید به طراحی صحنه، چند سایه‮روشن دراماتیک و بازی مصنوعی هنرپیشگان، در بهترین میمیک و حالت و سوپلِس، تلاطم‮های درونی آن را در تاریک‮خانة خود ظاهر، ثابت و خشکیده می‮کند.
به نقل از کتاب : انسان ریخته یا نیمرخ شبرنگ در سپیده‌ی سوم / اکبر رادی / نشر قطره