حقیقتاً فارغ از هر بحثی بر سرِ کیفیتِ نمایش، تمرینِ موفق و زیاد باعث خلقِ شبی بسیار منظم در نمایشی بسیار شلوغ و تند بود.

اسب قاتلین، در تمام ... دیدن ادامه ›› شاخصه هایِ خلق یک اثر، تمام توان خود را بکار بسته و در انجام آن موفق عمل کرده، اما در انتقال مفهوم درونی خود دچار لکنت است.

آن چیز که در توضیحات باعث آن شد مشتاق دیدن اثر بشم کلمه اکسپرسیونیسم، مکتب و جنبش ادبی مورد علاقه ی من بود‌، اما اثر در پشت درهای اکسپرسیون مانده است، هیچ ژانری ندارد، گاهی از هر دری چیزی عرضه میکند که هیچ‌گاه به انسجام نمیرسد، مقصر کیست: حضرت آقایِ «متن»
کارگردان اثر از پس بیشتر مسئولیت های خود به خوبی برآمده، نورپردازیِ تماشایی، گریم خارق‌العاده، طراحی صحنه یِ پویا و متحرک، میزانسن هایی درست اما ضعف اصلی در سه مورد است که به کار خدشه وارد میکند:
-اکثر بازی های تیم بازیگری متوسط رو به پایین قراردارد و این یک دست نبودن بازی ها برعهده خالق است اما تیم فرم بسیار دقیق و منسجم عمل میکند، کالسکه ران فوق العاده است و جذاب ترین بخش ماجرا بازیگر نقشِ اسب است که به طرز حیرت آوری همان است که باید: « دور از جونش یک اسب ترسناک»

مورد دوم استفاده بیش از حد از خلق تصاویر و خرج کردن ایده هاست، بطوریکه از فصل میانی به بعد دیدن تصاویر زیاد در برابر مخاطبی که از آن اشباع شده دیگر کارکرد اولیه خود را ندارد، کما اینکه در همان فصل های پایانی(جدا از پایان بندی) به نظر میرسد ایده ها ته کشیده و بر مدار تکرار میافتد. استفاده به اندازه شاید کارساز باشد که این مورد در کاراکتر اسب جواب داده بطوریکه خالق با شناختی که از جذابیت کاراکتر اسب داشته حضور او را کوتاه کوتاه اما دلچسب و اندازه کرده که این مخاطب را تشنه ی تماشای او نگه میدارد.

و مورد آخر « نریشنی» که سوخت شده است، نبود احساسات و لحظه های مشترک و یکسانِ آن صدایِ جذاب با نمودِ اصلی‌اش که بر روی صحنه نقش آفرینی میکند، گاهی «نریشن» را مزاحم نشان میدهد.

در پایان باید گفت حقیقتاً گروه اجرایی پتانسیل آن را دارد که سهم خود را در تئاتر این کشور به صورت انحصاری و مختص پیدا کند.
اجرای اسب قاتلین در حدی است که ساعات زیاد میتوان راجب آن گفت اما همین مقدار کافی است.

خسته نباشید ویژه و ارادت🙏🏻