ده سال است که کسی تئاتر ندیده است...

این نمایش یکی از بهترین آثار نمایشی بود در 19 سالی که تئاتر میروم.

برقراری ارتباط با این نمایشنامه مستلزم داشتن اندکی دانش از هنرهای نمایشی است. اگر نمایشنامه هملت را خوانده باشید بیشتر ارتباط برقرار خواهید کرد. این نمایش آثار مبتذلی را که این روزها با نام کنسرت-نمایش اجرا می روند، نقد می کند. آثاری که نه کنسرت هستند، نه نمایش! چیزی را به خورد مخاطب می دهند که تئاتر نیست و هدف صرفا این است که توجیهی برای دریافت هزینه های گزاف داشته باشند. بلیط ها را از یک ماه قبل پیش فروش کنند و اگر هم کنسل شد بدون قائل شدن ذره ای ارزش برای مخاطب پولش را جلویش ... دیدن ادامه ›› بیاندازند!

اصطلاح کنسرت-نمایش چیزی بود که حدود 10 سال قبل و از نمایش ترانه های قدیمی اختراع شد. تئاتر نبود، کنسرت هم نبود. حس خوب داشت. همان حس خوبی که بعد از نمایش های روحوضی و قهوه خانه ننه قمر داریم! البته که این روزها ثروتمندان برای خریدن حس خوب پول های خوبی میدهند. حس خوب داشت اما هنر؟ در همین تیوال چقدر در خصوص آشی به نام کنسرت-نمایش بحث شد. چقدر صاحبان کنسرت-نمایش ها منتقدین و حتی مدیران تیوال را تهدید کردند که چرا اجازه میدهید چنین حرف هایی زده شود که اثر من خدایی نکرده نفروشد! نگران نباش آقای محترم، تهیه کننده محترم، جامعه انقدر در ابتذال غرق است که ریالی از فروش شما کاسته نمیشود. شما موفق هستید در بازار فروش و حس خوب را خوب می فروشید. خداروشکر که دکان حس خوب شما مشتری برایش صف می کشد. اما اجازه بدهید ما هم هنر بخواهیم. بگذارید عده ای هم متقاضی هنر باشند.

و این نمایش برای آنهایی است که متقاضی هنر هستند...

عده ای جوان چنان با حرارت نقش بازی میکنند که مو بر تن آدم می ایستد! بخش هایی از نمایش به زبان انگلیسی اجرا میشود که قاعدتا عده ی زیادی نمی فهمند. لازم نیست بفهمید. هنر بازیگری در چنان سطحی است که حس افلیا به شما منتقل می شود. در این نمایش حس هملت منتقل میشود و حس افلیا. خیر، آن حس خوبی که دمی شما را از این محنت سرا جدا سازد در این نمایش نیست. اگر حس خوب می خواهید به کنسرت-نمایش بروید. قهوه خانه ننه قمر و فیسپوک 5 در سینمایی دو چارراه آنطرف تر حس خوب و رهایی بخش می فروشد. اینجا حس افلیا به شما منتقل میشود آنجا که در اثر اقدامات هملت به جنون رسیده است. حس جنون به شما دست می دهد. حال بد شما بدتر میشود. حس حقارت شما در اثر سرکوب های سیاسی و اجتماعی تشدید میشود. در زندگی واقعی مدام تراژدی بر روح و روانتان زخم نهاده و مثل خوره روحتان را آهسته و در انزوا خورده و تراشیده و این هملت هم یک تراژدی است و چه کار کنیم که تراژدی است؟ میخواهید کنسرت-نمایشش کنیم؟ میخواهید به بار کمدی آن بیافزاییم؟ والاترین نمونه ی هنر تراژیک است و همین است که هست. هنر است برای مخاطبان هنر.

بخش هایی از این تئاتر، نمایش در نمایش است. درست همانطور که در هملت هم یک نمایش در نمایش داریم و هملت بازیگران دوره گرد را در مقابل مادر و عمویش کارگردانی میکند. دقیقا به همین شکل مسعود دلخواه هم وارد تئاتر خودش شده و دارد بازیگرانی بی نام و نشان، شاید بی نام و نشان تر از آن بازیگران دوره گرد هملت را در مقابل شما کارگردانی میکند. همینجا نشان می دهد که آن دکترای کارگردانی تئاتر برازنده اش است.

شما می توانید به راحتی و در یک جای خوب سالن و بدون اینکه منتظر باز شدن فروش تیوال باشید، بلیط این تئاتر را بخرید، اگر متقاضی هنر تئاتر هستید. لازم نیست صف بکشید. این تئاتر فروش زیادی ندارد. در سالن تئاتر عده ای اطراف شما مدام پچ پچ می کنند و حرف می زنند. حوصله شان سر رفته و خمیازه می کشند. صدای باز شدن چیپس و پفکشان شما را آزار می دهد. عده ای وسط نمایش سالن را ترک می کنند و از جلوی شما رد می شوند.اگر مخاطب هنر تئاتر هستید همینجا به یک سوال اساسی باید پاسخ بدهید: پس ده سال کنسرت-نمایش گذاشتن و کشاندن مردم به سالن های تئاتر چرا فرهنگ تئاتر رفتن را ایجاد نکرد؟ شاید جواب این سوال این است که ده سال است که کسی تئاتر ندیده است...