چون میبینم این کار هی با نمایش آشپزخانه مقایسه شده اینو می‌گم. بنظر من این کار از اون برلی من جالب تر بود، چون بجای هیاهوی زیاد اتفاقا در آرامش داشت موشکافی می‌کرد رابطه‌ها و شخصیت‌ها رو و اتفاقا هاش اف داشت کمک می‌کرد از فریاد بی مورد کشیدن جلوگیری بشه و همه‌ی احساس شخصیت‌ها بیاد تو صداهای یواششون
حالا اتفاقا بنظرم مازیار سیدی اینجا از اونجا هم قشنگتر بود :)) البته با احترام به آقای سیدی عزیز. چون بنظرم پخته تر بود و لایه‌های بیشتری از کارکتر رو به نمایش میذاشت و فقط یک پرد خشمگین نبود، یک افسرده‌ی خشمگینی بود که میذاشت هم ازش بدت بیاد هم خوشت بیاد.
البته که اجرای آشپزخانه جزو اجراهای ماندگار سال‌های گذشتس ولی بنظرم این اجرا هم چیزی از اون کم نداشت.
.
پ.ن: منم منتظر کنسرت سیدی و پسیانی می‌مونم :)))))

با بخش کنسرت خیلی موافقم

حقیقتاً به نظرِ منم این اجرا ارتباطی به "آشپزخانه" نداشت و مقایسه‌شون کارِ درستی نیست... فقط دلم برای اون کاراکترِ آشپزخانه - همون مردِ خشمگین - تنگ شده و دلم می‌خواد دوباره ببینمش.