نمایش از لحاظ ساختاری به خوبی طراحی شده؛ دیالوگ‌ها طبیعی و گیرا هستند و به تماشاگر فرصت می‌دهند تا با شخصیت‌ها همذات‌پنداری کند. کارگردان وسواسی و وفادار به متن ؛ نقش کلیدی در ایجاد تعادل بین موقعیت‌های کمدی و دراماتیک دارد که این امر باعث می‌شود تماشاگر در طول نمایش درگیر شود و احساسات متفاوتی را تجربه کند خصوصا آنتاگونیست انتهای اجرا.

اجرای بازیگران به ویژه در نقش‌های دوگانه، بی‌نظیر است. توانایی آنها در تمایز بین دو نسخه از یک شخصیت، بدون اینکه تماشاگر دچار سردرگمی شود، نشان از استعداد و آمادگی بالای آنها دارد.

موسیقی، صحنه‌آرایی و نور پردازی نیز به خوبی با فضای داستان همراه شده و به غنی‌سازی تجربه تماشا کمک کرده است. موسیقی متن، به خوبی احساس تنهایی و سپس تغییرات عاطفی شخصیت‌ها را منعکس می‌کند.

در نهایت، "من" نه تنها سرگرم‌کننده و جذاب است، بلکه فرصتی برای تفکر درباره خود و روابط‌مان با دیگران فراهم می‌کند. این نمایش به لطف دیدگاه خلاقانه و اجرای ماهرانه همه عوامل، حتما ارزش چند بار دیده شدن و مانایی لازم رو داره. دمتون گرم