سلام مجدد و سخنی با دوستان تیوالی
1- (در جواب چرایی پست مدرن بودن این اثر)پست مدرنیسم در ذات خود با تعریف و تحدید میانه خوبی ندارد ولی چند مشخصه پست مدرنیسم را می‌توان در این اثر مشاهده کرد: تخطی از اصول نمایش‌نامه نویسی و تئاتر و ورود عناصر سینمایی مانند شرح صحنه و استفاده از نورپردازی و جلوه‌های بصری ویژه سینما در میان فصل‌ها؛ فاصله‌گذاری؛ نقد قطعیت و جزم‌گرایی در اثر با زیر سؤال بردن قطعی‌ترین علم موجود دنیا یعنی علم ریاضیات؛ بازگشت به سنت و گذشته در محتوا که نقطه اوجش در برهانی است که همایون شایگان در منتهای جنون(و شاید عقل) می‌نویسد و از دخترش می‌خواد بخواند.

2- به هیچ وجه من نگفتم این کار ضعیفی است؛ اتفاقا نمایش و خصوصا محمد یعقوبی را تحسین کردم و گفتم کارهای یعقوبی آن‌قدر خوب است که حتی اگر ضعیف‌ترین کار او باشد از بسیاری از نمایش‌ها به مراتب شاخص‌تر و تأمل برانگیزتر است.

3- از شما خواهش می‌کنم این‌قدر در نظرات و صحبت‌هایتان موضع نگیرید و مثل دو دشمن با هم حرف نزنید؛ اگر ما نتوانیم در این جامعه مجازی کوچک ... دیدن ادامه ›› با هم صحبت کنیم و با علایق و سلایق و حتی استدلال‌های متفاوت حرف‌هایمان را بزنیم چگونه در جامعه ای بزرگ‌تر و به مراتب حقیقی‌تر می‌خواهیم زندگی کنیم.

و اما سخن آخر، مشکل ما همان‌طور که در این نمایش روی آن دست گذاشته شده بود، فقدان عشق و اعتماد است؛ باشد که رستگار شویم!