علارغم اینکه من پرده آخر و خیلی دوست داشتم و نمایش و به دو قسمت تقسیم میکنم پرده آخر و بقیه نمایش
کاملا با نقدتون موافقم ...بر عکس بعضی دوستان کاملا منصفانه و درست نوشتید

درود به زهراغیاثیان عزیز و اقای عمرانی
موافقم باهردو دوست عزیز اما جناب عمرانی جدای از ممیزی مهم پردازش خوب بروی سوژه ست وقتی قرارست مصائب به صورت روایتی بیان شود این یعنی از خط ممیزی گذشته ست ونویسنده میتواند بجای تعریف ان از زبان راویان (که خود شیوه ای در اجراست اما باید بخش مناسب به این قسمت واگذار شود) بنوعی نمایشگر ان بشکل اجراباشد ...
با احترام به آقای ایوب خانی ،متاسفانه گاهی فکرمیکنم تئاتر وسیله ای شده ست برای پرکردن لیست های فعالیت حرفه ای و رزومه های کاری ....اگر با دقت و وسواس بیشتری بروی موضوعات و اجرا و متن وانتخاب ها کارشود مطمئنا هم مخاطب تئاتر راضی تر خواهد بود وهم غنای این هنر بیشتر خواهد شد... باسپاس

ایوب آقا خانی * (اصلاح در متن فوق)