آروند دشت آرای فعال هنری

سلام در نمایش پدر
۱.چرا وقتی آندره وقتی که با لورا دیدار کرد و گفت که قبلا اونو دیده و لورا تایید نمیکرد و این دیالوگ چندبار تکرار شد آخرین بار که آندره گفت که چرا من تو رو قبلا یه بار دیدم لورا چند گام عقب رفت ؟ و دستاش حالت فرد ترسیده رو داره در صورتیکه اصلا فضایی نبود که این اکت رو انجام بده
همینطور
۲. اولین پرده آن داشت وقتی که از لندن رفتن حرف زد بلند شد که بره حالت فرد خوشحالی رو داشت در صورتیکه نه توی دیالوگ بعد بلند شدنش نه قبل از بلند شدن اتفاقی که باعث خوشحالی اون بشه وجود نداشت

۳. چرا این همه به شخصیت آندره پرداخت شده اونم با فضاهای تکراری صحبت کردن مدام از هوش ، حافظه ، دیالوگ های طنز آمیزی که نشون دهنده پرداخت بقیه شخصیت آندرس منتهی تکرارش چیز تازه ای برای مخاطب نداره بیشتر میشد فضاهایی درست کرد که تنهایی آن رو بعنوان کسی که ضربه های سختی رو از مراقب میکشه ... دیدن ادامه ›› نشون بده
۴.حتی وقتی که آن خواب خفه کردن آندره رو دید و برای پییر تعریف میکرد با بازی مدام روی میز و تمیز کردن سریع بیشتر فرد مضطرب رو نشون میداد تا فرد بهت زده و ترسیده دختری که خواب خفه کردن پدرشو ببینه درسته که شخصیت باید مضطرب باشه ولی فرد ترسیده رو بازی نکرده و وقتی به پییر در این باره گفت صرفا خنده های شرم رو اونم سریع انجام دا و این خواب درست بعد از صحنه ای که قهر آن از آندره بود در حضور لورا اونم صرفا یه قهر ساده درصورتیکه باید این خفه کردن بعد از نشون دادن صحنه خاص یا تکرار صحنه های مواجه شدن یه فرد با شخص آلزایمری باشه و نشون دادن اکت های خسته درمانده و ناراحت اونم در جاهایی که آن در خلوت باشه یا با پییر در این باره خصوصی صحبت میکرد و درمانده و نالان باشه که مخاطب درماندگی رو بدونه ما میدونیم اول ماجرای آلزایمری نیستیم برای همین باید نشون داده باشه این ری اکت ها نه صرفا با پیش فرض مخاطب که این فرد کسی هست که پدرش آلزایمر داره پس خیلی سختی میکشه