فیلم›پنجاه قدم آخر

دیالوگ های کلیشه ای...
دکوراسیون صحنه و لباسش هم خوب نبود...
مثلن جایی که شهر منفجر شده بود و همه افتاده بودن رو زمین،انگار لباساشونو تازه از خشکشویی گرفته بودن!
اون تیکه ی آیندشم واقعن اضافه بود،و موهایی که یه دست سفید میشه...
بازی طناز طباطبایی خوب بود،که اونم با اون لهجه ی کردی بیشتر حرفاشو نمیفهمیدم...
لوس بازی های مهندس و حاج اکبر هم حال ما رو داشت به هم میزد..
ایراد از بابک حمیدیان نیست،تمام تلاششو کرد که این نقش رو خوب بازی کنه...
من فقط نمیدونم که پوراحمد چه فکری با خودش کرده!

با توجه به اینکه من خودم دوست دارم یک فیلم رو با ذهن خالی ببینم پیشنهاد می کنم دوستانی که بلیط پیش فروش رو دارند و یا تصمیم جدی دارند که فیلم رو ببینند این نوشته رو بعد از دیدن فیلم بخونند
هفتاد دقیقه ابتدایی فیلم در یک فضای کاملا جذاب و انسانی می گذرد که به نظرم هم طرفداران فضای جبهه و جنگ رو راضی می کنه و هم کسانی رو که خیلی به این فضا علاقه ای ندارند ولی در کل باعث می شه که بیننده آدمهای جنگ رو دوست داشته باشه و این کار رو با دقت فراوان انجام می ده و اصلا اغراقی نمی کنه که دافعه ایجاد بشه و با قدرت فیلم رو پیش می بره . از یکجایی (صحنه رودخانه) تا انتها, فیلم دچار سقوط آزاد می شه .
از اینجا پچ پچ ها در سالن سینما شروع شد که چرا داره اینجوری پیش می ره , یه جاهایی صدای خنده به نشانه مسخره کردن شنیده می شد. حتی سه یا چهار نفر از سالن رفتند بیرون. ذهنم خیلی جاها رفت که چرا یکدفعه اینجوری شد, حتی احتمال دادم شخصیت اصلی پس از انفجار در کنار رودخانه کشته شده باشه و فضای پس از آن و مواجهه با هاوژی هم این نظریه را تقویت می کرد که بعدا رد شد.
یواش یواش ذهنم به این سمت رفت که کارگردان عمدا فیلم رو دجار سقوط آزاد کرده و صحنه دفن هاوژی و مسخره کردن نوحه ای در مورد حضرت زینب, این ایده رو تقویت کرد و با دیدن سرنوشت دو نفر اصلی فیلم, تا حد زیادی مطمئن شدم که بیست دقیقه پایانی فیلم , دهن کجی به هفتاد دقیقه ابتدایی است .
اگر این نظرات من درست باشه و از توهمات من ناشی نشده باشه, اولا به زیرکی آقای پوراحمد تبریک می گم و ثانیا فکر می کنم این فیلم جنجالی بیش از ... دیدن ادامه ›› "یک خانواده محترم" ایجاد کنه.
به نظرم این جنس زیرکی در فیلم life of pi هم وجود دارد
در سالنی که من فیلم رو دیدم, حداقل 40 درصد امتیاز صفر به این فیلم دادند و در حدود سی درصد هم امتیاز یک, که فکر می کنم دلیل اصلی آن تغییر جریان فیلم بود.

فیلم نسبتا خوبی بود. به نظرم یک فیلم با مایه‌‌های ضد‌جنگ در فضای جنگی
نقطهٔ قوت فیلم بازی خوب بابک حمیدیان بود. بهتر بود به جای خانم طبابایی از یک بازیگر کردی استفاده می‌کردند. البته انتظار داشتم آقای پور‌احمد همین فیلم رو با کیفیت بهتر و کمی پخته‌تر می‌ساختند. در ضمن فکر می‌کنم انتهای فیلم (آینده) اضافی و غیر لازم بود و کیفیت بقیهٔ فیلم را نداشت.