نمایش›اوج طوفان

بعد 70 روز با خودم کلنجار رفتن دیشب تصمیم گرفتم که برم یه نمایش ببینم.
راستش خیلی هم قانع نشده بودم که چرا نباید ببینم و بیشتر از باب همراهی با بقیه بود.
رد بشیم بپردازیم به نمایشی که دیدم.
بازی ها خوب بود به نظر من و شاید خیلی خوب در بعضی کارکتر ها عین پدر، پدری که کارکتری شبیه به پدر نمایشنامه پدر داشت و چقدر بهتر بود نادر فلاح از کیانیان.
طراحی صحنه خوب بود، نور و صدا میتونست کد های بیشتری بده برای همراهی بیشتر با نمایش که شاید داشت و من دقت کافی نداشتم.
نخوندم که نویسنده کیه و به دیدن نمایش رفتم، اول فکر کردم اقتباسی از نمایشنامه پدر هستش، خیلی فضای نزدیکی داشت میشد به جای اوج طوفان اسمشو بزارند پدر 2! به هر حال منو مجاب کرد که حتمن متن رو بخونم و اگر بتونی بعد خوندن دوباره ببینمش عالی میشه.
در مجموع نمایشنامه خوبی بود و فکر کنم اجراهای متفاوتی رو ازش در ایران خواهیم دید.
شاید میشد کاری کرد که بیشتر بشه متنو درک کرد اما در مجموع کاری بود که مشخص بود روش کار شده و وقت گذاشته شده.
حرف ها و نقد های سیاسی هم مطرح شد که پشیمون نشدم از تصمیمی که گرفتم.
به نظرم ارزش دیدن داره.