در این سالن کوچک، گروه جوان، فضای باورپذیری رو خلق کردند. حتماً در تجربههای آینده اونها منتظر آثار بهتری هم هستم.
خسته نباشید
اجرا تفاوت زیادی نسبت به اونچه بار اول دیدم داره. دو بازیگر تغییر کردن. صداگذاری روی فضای کار تاثیر زیادی گذاشته. بازی ها و دیالوگ ها باورپذیرتر شده. باز هم شجاعتتون در تغییر رو تحسین میکنم. برای یک کار تجربی امتیاز بالایی محسوب میشه.
داستان هنوز هم جذاب ترین قسمت نمایشه. و البته فضای کوچک سالن حس و حال کابین(خوابگاه) کشتی رو خوب منتقل میکنه.
آقای عیوضی رو با علاقه تو لیست کارگردانایی که حواسم بهشون هست نگه میدارم. پتانسیل خوبی برای تبدیل شدن به یه کارگردان عالی دارن. شاید روزی بگم: من ۱۴۰۱، سفر چی چی به وطنش رو تو دا دیدم… و ژست بگیرم…
این نظر و مواجههٔ شخصی من با این اثر نمایشی است و احتمال اینکه شما نظر دیگری داشته باشید وجود دارد.
متن رو خیلی دوست داشتم، ولی خب یه متن خوب نمیتونه کار رو نجات بده. بازی بازیگران رو از خیلی ضعیف تا نهایتاً زیرِ متوسط دیدم. صحنه و لباس و نور هم چیز خاصی برای گفتن نداشت. گرمای وحشتناک سالن همچنین ناراحت بودن عجیب و غریب جای نشستن باعث شد همین چهل دقیقه که با ۲۰ دقیقه تأخیر هم آغاز شد عذابآور باشه، اما میگم متن رو انقدر دوست داشتم که با همهٔ این شرایط از دیدن کار پشیمون نباشم.