پیروز میرزایی فعال هنری

خدمت عوامل نمایش آلا خسته نباشید عرض میکنم
نمایش و دیدم و دوست داشتم از چند جهت ، اینکه نمایش روی موضوعی پیش می رفت که خود ایده دراماتیکه یعنی دختر عراقی که پدرش از روسای حزب بعث و خودش پرستار سربازان ایرانی . خب تا به حال اینگونه احساسات انسانی در مقوله جنگ و دفاع مقدس بهش پرداخته نشده بود که یکی از ویژگی های این نمایش به حساب میاد. و مطلب بعدی تک پرسوناژ بودن کار در سالن اصلی مولوی که به خوبی از نقاط مختلف صحنه استفاده شده بود و بعد اینکه بازیگری که از ویژگیهای بدنی و احساسی خوبی برخوردار بود و با مشقت فراوان روی صحنه کار میکرد که کمتر بازیگری میتونه این همه ویژگی رو داشته باشه. کارگردانی و مهندسی میزانس که ما رو با تنوع حرکتی مواجه میکرد بسیار عالی بود . نور و موسیقی و نریشن هایی که همجهت با کار بود و در نهایت اینکه درگیر شعار زدگی نبود . کارو دوست داشتم و خسته نباشید میگم به این گروه که نگاه و تلاش زیبایشان قابل تحسین و ارزشمنده . دیدن این نمایش به دوستانی که قصد دارند کار متفاوت ببینند به شدت توصیه میشود. موفق باشید .