تورج لقمانی پور دکترای ادبیات نمایشی

امشب یکی از بی نظیرترین شب اول اجراهای عمرم را شاهد بودم.
معمولن تئاتر در شب های اول اجرا به جهت مسائل خاص خودش خیلی پر فروغ از آب در نمی آید و اغلب تماشاچیان شب اول راضی از سالن بیرون نمی آیند.
اما این موضوع همیشه هم قانون نیست چون "کامبیز بنان" و گروه ش در شب اول اجرای "جمعه کُشی" قانون شکنی کرده و تئاتری را به تماشاچیان ارائه نمودند "نـــــاب" و "تمیـــــز" ....
"جمعه کُشی" تلنگری به گذشته است که مردمانش از حال هم با خبر بودند و در فضاهای حقیقی و ملموس چون "قهوه خانه" با یکدیگر صحبت و معاشرت می کردند،از حال هم می گفتند،از گرفتاری هایشان،از دل مشغولی هایشان،از خوشی ها و نا خوشی ها و از این که چطور با تمام نداشته ها و گرفتاریهای خود،در صدد حل مشکل همدیگر بر می آمدند.
"جمعه کشی" بی شک یک "ابـــزورد" است.
"ابزورد" یعنی جهانی که در آن اعتقادات و باورهای پیشین آدم ها رنگ باخته و زندگی هم معنای خودش را از ... دیدن ادامه ›› دست داده است.
"کامبیز بنان" این ابزورد را را خیلی هوشمندانه در غالب طنزی تلخ به خورد تماشاچی می دهد،طوری که مخاطبین با لبخندی شیرین و با شخصیت با این قصه ی تلخ مواجه می شوند،و بازیگران این کار هر کدام به صورت مجزا و یک به یک با بازی خوب و بی نقصشان در پیشبرد این داستان زیبا سهیم هستند.
"جمعه کُشی" نسیمی آرام با رایحه ای از گذشته ی فراموش شده ی همه مان است که به دست فراموشی سپرده ایم و جایش را به سکوت و مدرنیته داده ایم...
"جمعه کُشی" را حتمن ببینید ....
با احترام:
تورج لقمانی پور
(93/7/7)

تورج لقمانی پور هستم
پسرِ مادرِ چهار سال ایستاده در میدان مادر...
پسرِ ندا...
پسرِسهراب...
پسرِ فریادِ امیرآباد...
پسرِ اعتراض با قلم...
پسرِ زیرِ پلِ کالج خوابیده...
پسرِ سبــــزِ روشن و آرامش...
پسرِ پشتِ درِ اصلیِ دانشگاهِ تهران...
پسرِ هم آواز با "آوازه خوان طاس"
پس از پایان این نمایش ... دیدن ادامه ›› به صحرا فتحی و مهدی کوشکی عزیزم گفتم:ممنون که به شعورم احترام گذاشتین،ممنون که ایمان م به تئاتر را راسخ تر کردین.
در آشفته بازار و تنوع تئاترهای تولیدی و سفارشی مزین به رنگ و لعاب و بازیگران به اصطلاح چهره و تسخیر گیشه ها و مانور تهیه کنندگانی کاسب در سالنهایی که به ارث پدری معدود انسانهایی مبدل شده،می شود رفت به سالنی که با سالن مُد اشتباه گرفته نشده(تماشاخانه ی آو)،می شود گروهی را دید که ادب و انرژی مثبت را معنا می کنند (گروه تئاتر اولیس)،می شود شعور را با خیال راحت بسپاری به دست کارگردانی با سواد و خلاق (صحرا فتحی)،می شود توقف زمان را با بازی بی نظیر بازیگری لمس کرد (مهدی کوشکی) می شود تئاتر دید (آوازه خوان طاس)...
مهدی کوشکی در متنی خوب و روان با نگاهی هجو گونه و با تفکری انتزاعی به مروری از گذشته های دور تا کنون می پردازد.
تفکر انتزاعی یعنی توانایی استنباط و درک مفاهیم از موقعیت های کلی. این نوع تفکر ابعادش بسیار گسترده است و این گستردگی را صحرا فتحی کارگردان خلاق و هوشمند این کار با ابزاری بسیار ساده به مخاطب تفهیم میکند و نتیجه اش می شود "آوازه خوان طاس"
لذت بردم از هم آوازی با این تئاتر.
حالا این مطالب و با صدای زن تصور کن قطعا از چیزی که خوندی خیلی بهتره..