علی محمدنژاد فعال هنری

حسش میکردم، وقتی دست دراز میکردم صورتت رو لمس کنم. یه چیزایی جلوم رو میگرفت. چیزایی که من نساختم، من نخواستم، من ندیدم. اون چیزا مثل یه دیوار بزرگ بین من و تو قرار میگرفت. دست دراز میکردم صورتت رو لمس کنم که بفهمونم بهت من اینجام. اون قطره اشکی که رو صورتت سرید رو بردارم و به قلبم بدم. میدونم وقتی دستات بسته است قطره اشک تمام احساسات توعه. چون وقتی تو جنگی نمیتونی داد بزنی دوستت دارم. چون میترسی بشنون و اون کسی که دوستش داری رو از دست بدی. اما نترس، من اینجام و اون قطره اشکت تو قلبم جریان گرفته. میخوام دهن باز کنم بگم بعد از جنگ رقصیدن چقدر کیف میده اما میدونم که اون چیزا سخت و محکم رو سرم فرود میاد. تو اومدی حرف بزنی، کلمه های نا مرتبی کنار هم چیدی، آزادی من تو رقص، فهمیدم و داد زدم دوستت دارم. حالا همه چی سیاهه. چشمام بسته اس و نوری نمیبینم. اما قطره اشکت جوری قلبم رو روشن کرده که یادم بره جنگ چه شکلیه. من آدم بعد از جنگم. کجا هم رو ببینیم؟ کجا اشکام رو به قلبت بریزم؟ قرارمون اونجا که...
-من علی محمدنژاد، نویسنده و بازیگر قلندرو تو رو به تماشا جنگ دعوت میکنم.

من علی محمدنژاد به عنوان بازیگر و یکی از نویسندگان قلندرو قسمتی از شخصیت خودم رو به تو نشون میدم
ما / لبه این پرتگاه
طلوع و غروب / همنوایی تکرار
حرفها / میچرخن / ما / میرقصیم
هاله ها / ترس ها / کجاییم؟
ما / لبه این پرتگاه
لمس ماه / مثل رویا
خواب / فرار و اتفاق
برگرد / برگرد / کجا؟
ما / لبه این پرتگاه
تجزیه میشیم / دشت پروانه ها
ذره های نور / پخش توی مرداب
آروم میگیریم ... دیدن ادامه ›› / دوباره از نو
ما / لبه این پرتگاه
میدوئیم / با قدم های کوتاه
می‌افتیم / از بلند ترین ارتفاع
تو میخندی / یادم می‌آد
رویاپرداز ها / رویاپرداز ها
نمیترسیم / بدون اشتباه
بر میگردیم / به یاد رفته ها
میخوابیم / شروع این پرتگاه
ما / رویا