((نر-برده ای طاس در آرزوی داشتن موی شینیون کرده !! ))
شینیون، نمایشی است که روابط سادومازوخیسیتی درون مناسبات سلطه و استثمار را با زیبایی خشونت باری هویدا می کند.
قدرت مطلق و ناپیدایی، گروهی را اسیر کرده است تا از سرمایه وجودی شان(موی سر آنها) بهره کشی کند. آزادی استثمارشوندگان در گرو پر شدن تعداد مشخصی از جعبه ها با محتوی موی آنها است.جعبه ها به تعداد مورد نظر نمی رسد و وعده ی آزادی هرگز محقق نمی شود.
آنها تحت سلطه ی فتشیستی قدرت مطلق، به طور دایم ، موهای خود را می تراشند، آنقدر که دیگر توانایی رشد موهایشان از دست می رود. اما صرفا به فکر پر شدن جعبه ها هستند ...به طور آزارخواهانه ای داروی رویش مو را به سرشان می مالند اما نه تنها دیگر اثری ندارد بلکه صرفا باعث سوزش و زخمی شدن پوست سرشان است .. این بردگان در حصاری مسدودی بهره کشی می شوند.. کوچکترین خطاهای آنها از طریق ناظر سلطه گر کنترل می گردد. سهمیه ناچیز سیگارشان قطع و وصل می شود. به دایره قرمز کوچکتری برای پاسخ گویی احضار می شوند ... این بردگان برای ایستادن در جایگاه پاسخگویی دربرابر محضر ارباب ناپیدا و بی صدایشان ،به شدت با هم زد و خورد و رقابت می کنند! در آنها هراس و ناتوانی موج می زند. آنها هیچ کنشی و یا خواستی برای لغو نظم موجود بروز نمی دهند.
سلطه پذیران طاس،آمال و آرزوهای سرکوب شده شان را به شکل رازی شبانه ،مخفیانه در صفحه های مجله مدل آرایش مو، که روزها درمیان جعبه ها پنهان می کنند، ورق می زنند(دید می زنند!). لذت صرفا چشم چرانانه نیمه شب آنان از تماشای مدل موی کرنرلی، داشتن پشت مو و حتی مدل شینیون که برای یکی از این برده- ... دیدن ادامه ›› نرینگان تراجنسیتی قلمداد می شود،راه به جایی نمی برد و به کنش عملی برای نجات از وضع موجود نمی انجامد. تصمیم گیری آنها در جهت درست و مسولانه اش مختل شده..به زودی می فهمند که رهایی شان امری موهوم است و در کمال وادادگی به خودویرانگری مهیبی دست می زنند..به نظر می رسد سابقه دارترین برده، به چنین زیست رقتباری خو گرفته و دل کندن از این وضعیت برایش دشوارتر از بقیه است.
***
شاید در طراحی حرکات این نمایش جای پیشنهادات متنوع تری وجود دارد ..در جاهایی حذف تکرارها و تنوع اجرای بدنی بازیگران به تند شدن آهنگ کار کمک می کند.
به نظرم صحنه هایی از فیلم هایی با مضمون رادیکال پرداخت مستقیم به خشونت جسمی از جمله مثلا سالو ،همراه با موسیقی آوایی کلاسیک جهت ارتقا حس آن در این نمایش تاثیرگذار بوده و بسیار کارکردی است .
متن و طرح شینیون در معرفی روابط سلطه ایده ی تابناک و در عین حال بسیار تلخ و واقع بینانه ای دارد ..
زبان و طراحی نمایش گاه شیطنت آمیز و بازیگوشانه است و تعلق اش به جهان نسل نوین آشکار...
به سیاوش حیدری و حسین پوریانی فر بابت این متن و طراحی اش تبریک می گویم.