تبریک می‌گم به کارگردان و‌ عوامل این نمایش که شجاعت این رو داشتند که سراغ چنین متن سختی برن. کارگردان نشون داد که به همه‌ی اصول کارگردانی و جنبه‌های مختلف متن مسلطه. اما پیاده شدن این اصول دقیق در تمام جزئیات از نورپردازی گرفته تا میزان سن‌ها و... در کنار اینکه توانایی عوامل رو به رخ می‌کشه، یه عیب بزرگ داره و اون هم اینه که این همه اصولی بودن مناسب این متن نیست. سارا کین این متن رو در روان‌پریش‌ترین حالت ممکن نوشته. در واقع در حالتی که ذهنش در هیچ قالبی قرار نمی‌گرفت. یک متن پست‌مدرن به تمام معنا. و اصولی کار کردن در قبال این متن به نظر من کار درستی نیست. هر چند که کارگردان سعی کرده بود از ایده‌های مختلفی در روند کار استفاده کنه، اما برای ایده‌پردازی دست و دل‌باز نبوده و پا رو‌ فراتر از محدوده قواعد و قوانین نگذاشته. این متن معمولا در قسمت تجربه جشنواره‌های تئاتری اجرا میشه و خب این اثر به عنوان یک تئاتر اکسپریمنتال شناخته نخواهد شد. ضمن اینکه موسیقی هم می‌تونست در طول کار نقش تاثیرگذارتری داشته باشه.
اما در کل، دیدن این تئاتر رو‌ به همه پیشنهاد می‌کنم. کار ارزشمندیه و همین ارزشمند بودن کار باعث میشه که ساعت‌ها بشه در موردش صحبت کرد. خسته نباشید به تمام عوامل و بازیگرها.