زیباترین پرچم دنیا برای من
پیراهن گل دار اویزان توست.......

موهایت را کنار بزن...
بگذار قرص ماه کامل شود........

می ترسم یا یه ادم گوشه نشین کنار شومینه ی خاموش خونه شدم و همش خودم و تاب میدم یا
روزنامه ی یاس نو می خونم که البته با مهربونی تموم خود روزنامه از فعالیت خسته و تا رو اوج بود خداحافظی کرد ..اصلن چه فرقی به حال من و تو داره...
مثل یه گلسنگ پیر زخمی شدم توی این هوای تهران
البته تا جایی که یادم میاد انتخاب طبیعی زیادم رحم سرش نمیشه ...و از اونجایی که بی رحمی صفات برتری محسوب میشه در جهت انتخابش پیش میره
و البته دمه اقای داروینم گرم که ما رو با میمون های مهربون باغ وحش مقایسه کرد و لطفی در حق ما کرد.....
که این ادم و حوا اخ ما رو از عدن هبوط دادن و از شانس ما و این شکل عجیب و غریب هندسی کهکشان ما به ضلع چندم جهان سقوط کردیم
هر روز دارم فکر می کنم این دختره ی سر چهار راه فاطمی چقدر خوب نقششو بازی می کنه کاش اینم بازیگر می شد بعد می گم اینا همشون پولدارن و به ... دیدن ادامه ›› فکر خر کردن تو
و البته در حوالی این افکار چند باری انگ خسیسی رو بهم چسبونده و دیگه من و میشناسه....
اون طرف تر پیرمرد خنزر پنزری انگار از وسط داستان بوفه کور بیرون پریده باشه با برق گوشه ی چشماش که فقط تو کارتون ها می بینی به جهان خیره شده
کاش جای برج میلاد و میدون ازادی عوض می شد...تا هر بار به اون بالا نگاه می کنیم احساس ازادی کنیم......
اما خب بیخودی نیست که مایکل تالبوت می گه دنیای ما یه توهم از یه حقیقت دیگست....
یعنی هر چی ما فکر می کنیم خوشبختانه برعکس دنیای واقعی....
و چقدر از اقوام مایای گرامی ناراحت شدم و پای ساعت های پایان دنیا نشستم و داشتم ساعت های اخر خودم رو غرق در جرعه های کنیاک می کردم
که متاسفانه دنیا نابود نشد ولی خوبیش این بود که درسته سفر دور دنیا در 80 روز رو نرفتم اما تو 1 ساعت 80 تا کشور دور سرم چرخید
و از این مردم خوشحال که با میدون ازادی عکس میگیرن و حالا احساس می کنم همه ی مردم باید حداقل یه عکس با ازادی داشته باشن چرا من نه؟
یا الان یا هیچوقت.....

چه دنیای کوچیکی دنیای ما رو می گم
با یه قهوه ی روی میز و یه قلم و یه دفتر خاک خورده که بعضی صفحه هاش با اشکات خیسه
وبعضی ورقاش بوی عطر یه سری خاطرات و میده که هر روز به عشق اونا زنده ای
اگه نمی فهمیدم این زمین به طرز احمقانه ای گرده شاید هر کدوم یه دلیل واسه شروع داشتیم
این جبر نا خواسته ی جغرافیایی که از هر کجا که شروع کنی تازه وایسادی سره نقطه اول
چه قدر از بوی سیگار تو کافه ها و بحث های روشنفکری بی زارم...انگار این روزا دورم پر شده از نیچه ها و ارد ها
راستی چطوریه که من هنوز اینجام و اون بیرون یکی توی کارتون های کوچولویی که واسه خودش سر پناه کرده
داره غذای دیشب یک ادم دیگرو با وسواس خاصی می خوره که زود تموم نشه
و من اینجا واسه کاری که می کنه تو هزار تا صفحه لایک می زنم
راستی ... دیدن ادامه ›› چطوریه که هنوز رنگ صبحا و شبام یکسانه و مردم هنوز همونطورن
صندلی رو به روم همیشه خالی بود
همه این روزا شعرای حسین پناهی رو عاشقانه بلند بلند واسه خودشون می خونن و گه گاهی ام به عنوان پند به دوستاشون می گن اما
راستی چطوریه دیگه همه این صندلی رو پر می کنن
دلم یه ادم ساده می خواد ساده قهر کنه ساده عاشق بشه ساده بخنده
و این جبر احمقانه ی دنیا و این کلمات بسته ی محدودی که تو ذهن دنبالش می گردیم و با یه پوزخند به مسخره بگیره
انگار کم شدن این ادم های ساده و ناب که با یه لبخند
قلبت و زود گرم می کنن
این دفعه جای دیوار تیوال / قلبم و پیش روت می زارم که روش از سادگیت بنویسی ..

خیلی دردناک نیست خالق؟ من دوباره در ساحل لم یزرع تو لنگر انداختم
و همچنین یک موجود بیهوده ......بیهوده.....همشون بیهودس
چه رویاهایی از همدم داشتم یک موجود دیگه تو چشمهاش نگاه کنم
با این چهره و طرد نشم....اما این چطور ممکن بود ...به خاطر هیولایی که نه تنها در چهره ام
بلکه در روحمم هست....یه زمانی فکر می کردم اگه مثل بقیه انسان ها بودم خوشحال بودم
و دوستم می داشتن.....همونطور که میبینی خباثتم رشد کرده از بیرون به درون
و این صرفا بازتاب چهره ام رو درهم شکسته
زشتی و پلیدی خوده قلب منه
اه خالق من چرا من و از سنگ و اهن نساختی
چرا اجازه دادی احساس داشته باشم
ترجیح می دادم جسدی باشم که قبلا بودم
تا مردی که بهش تبدیل شدم....

دارم قدم می زنم در فکر های معلقم حس عجیبیه صداهای مختلفی فقط اطرافم شنیده می شن
عشق و نفرت هر لحظه از کنارم رد می شن دستای مادر پیر یا فرار دختر پسر ها از تنهاییشون تو این فصل گرم بد جوری قلبم و گرم نگه می داره اخه مگه فرقیم داره ........تشویش پدر همیشگیه جوری متفکرانه بهت نگاه می کنه و باز سعی می کنه با منطق خودش باهات منطقی باشه اما دستای مادر پیر هیچوقت اشتباه نمی کنه بهت دروغ نمی گه تو ذهنم چی می گذره ..احساس تنهایی می کنم اون دختر خوش خنده پارک لاله که صورتک های غمگین می سازه هر روز قلبم و گرم نگه می داره اخه نمی دونم اگر توام نباشی دیگه کی می خواد هر روز شکل واقعی ما را جلومون بزاره.......
این روزا وقتی از تو خیابون رد می شم .....به تیوال و دوستایی که اینجا تنهایی هامو پر می کنن فکر می کنم
این روزا قلبم زود گرم می شه......(تقدیم به همه ی تیوالی های عزیز)