دلش می خواست جیغ بکشد و فرار کند،اما نمی توانست
.
.
.
او درختی بود که مردی با تبر داشت به تنش ضربه میزد و ذره ذره جانش را می گرفت...
پس ناچار سر جایش باقی ماند...

محکوم
95/3/12

یعنی اگر وقتی فیلم تموم شده بود چراغ ها روشن نمیشدن و متوجه حرکت مردم از جلوی خودم نمیشدم شاید تا چند ساعت بعد هم مینشستم و به این خانواده فکر میکردم و به این که چقدر رئال هستن و چقدر خوب به تصویر کشیده شدند....
فقط میشه گفت بعد از مدت ها یه فیلمی دیدم که تا مدت ها ذهنم مشغولشه....
از کارگردانی حرفه ای گرفته تا بازی های میخکوب کننده و طراحی صحنه ی عالی و........
زنده باد...!