کاش دکتر نون واقعا زنش رو بیشتر از مصدق دوست داشت.
من شب سوم نمایش رو دیدم. ناهماهنگی با شدتی که دوستانی که شب اول نمایش رو تماشا کرده بودن و ازش حرف زدن توی کار به چشم من نیومد و احتمالا بعد دو شب اجرا امشب به یه انسجام نسبی رسیده بودن.
انتخاب موسیقی (و شاید ساخت موسیقی) معمولی بود و البته که آخرش به یه فاجعه ختم شد. انتخاب رضا صادقی برای پایان بندی چنین اثری اون هم با ترانه ای که اصلا مخاطب رو درگیر نمی کنه بدترین قسمت اجرای امشب بود. من متاسفانه اصل کتاب رو نخوندم ولی ایده نمایشنامه که کشمکش درونی یک فرد بین عقایدش و عشقش بود از یه جایی به بعد پرداخت کافی رو نداشت و خسته کننده میشد. یا باید پرداخت نمایشنامه بهتر میشد یا باید مدت نمایش کوتاه تر میشد.
کارگردان در استفاده از صحنه با استفاده از میزانس های مختلف توانایی های خودش رو به درستی نشون داده بود ولی در راهنمایی بازیگران برای اجرای کنش های بدنی لازم به جهت درونی شدن بازی ها نقص هایی داشت. فروپاشی روانی یک فرد در اثر حس خیانت به آرمان و تقابلش با خودش برای انتخاب کردن در کنش بدنی حامد کمیلی مناسب نبود. شاید فردی تا این حد در خود فرورفته و از هم گسیخته نایی برای حرکت اصلا نداشته باشه، حتی برای کم کردن پایی که درد می کنه.
بازی هر سه ملک تاج به ویژه ملک تاج جوان رو دوست داشتم. بازی بهنام تشکر با این که خوب بود ولی تا دکتر مصدق شدن هنوز ... دیدن ادامه ›› راه داشت.
طراحی صحنه و لباس رو دوست داشتم هر چند که مصدق رو نه با پالتو که با پتوی عکس معروف احمد آباد مناسب این اثر می دونم. طراحی نور خوب بود.
و در آخر نمی دونم به کی باید گله کنیم که تماشاچی در تئاتر باید در سکوت به تماشا بشینه نه این که دائما حرف بزنه. امشب بین دو زوج جوان نشستن حس حضور یه غیر سیگاری رو در اتاق مخصوص کشیدن سیگار رو بهم داد. کاش موقع اختصاص جا، برای زوج های جوان که تئاتر رو چاشنی عاشقانه هاشون می کنن، مثل اتاق سیگار، محلی در نظر گرفته بشه که هم اونا راحت باشن هم ما