اسماعیل گرجى طورى تماشاگر رو مسخ میکنه که ممکنه بازى درخشان بقیه باریگران به چشم نیاد. ولى همگى معرکه بودید، على الخصوص نابازیگر.

ده دقیقه پایانى براى تنهایى تمام مبارزان و وطن‌پرستانى که از حمایت توده فقط گوجه فرنگى نصیبشون میشه و البته که کارگردان (هنرمند یا انسان) متفکر و ایده آل گراى تنهایى که کسى زبانش رو نمیفهمه و فرجامش مشخصه، فقط اشک ریختم و تمام وجودم براى این اجرا تشویق بود.