بالاخره نام آرش دادگر توقع و انتظارات با خودش میاره...

فضاسازی برای من جالب و بعضی بازی ها خوب بود...اورستیا رو خونده بودم ولی در صورت نخوندن هم میشه داستان نمایش رو فهمید...

با این حال کفه کمی به سمت منفی بودن کار داره پایین میره به خصوص: یه مقدار طولانی بودنش, گاهی فریادها و نامفهوم شدن کلماتش و همین طور جاهایی که شعارها از نمایش بیرون میزدند...

این کار طی دوران بلند مدت تمرین و آماده سازیش اتفاقاتی به خودش دید که تاثیر خوبی بر نمایش نگذاشته ولی با همه این ها باید دیدش و فضاسازی دادگر رو از دست نداد...