اگه کسی بخواد اوقاتی رو به خنده بگذرونه و دنبال چیزهای بیشتری نباشه نمایش براش خوبه سوای جنس شوخی ها و طنزش...
ایده نمایش صحنه و پشت صحنه جالبه...
بد نیست که هر کسی حداقل یک بار در زندگی بتونه حضور در تمرین تئاتر و پشت صحنه و ... رو تجربه کنه تا هم با لذتش آشنا بشه هم سختی هاش...

دوربین های امنیتی تالار فرهنگ از امکانات اجرای تئاتریش بیشتره...

شاید برای برخی یا حتی بسیاری, سیزیف, تنها نمادی از تکرار, فلاکت و پوچی باشه اما اونطور که کامو میگه این سیزیف فلاکت زده که به سوی خودکشی کشیده میشه و لحظه ای که از حمل سنگ سر باز بزنه تسلیم شده و مرگ رو پذیرفته , برای امتناع از تسلیم شدن عملی که از عبث یودنش آگاهه رو تکرار میکنه و اینگونه برابر پوچی می ایسته...کامو در کتاب یا مقاله فلسفی افسانه سیزیف به سال 1942 برای اولین بار کلمه ابزرد یا ابسرد رو بیان و استفاده میکنه و ابزردیسم رو پایه میذاره...ابزردیسم نه به پوچی بلکه علیه پوچی تعبیر میشه و از ایستادگی برابر پوچی و تسلیم نشدن با وجود آگاهی از شکست حرف میزنه...

درود و خسته نباشی به گروه
با اینکه به سمت و سوی مکتب ابزردیسم و کامو هستم با این حال چندان با تئاترهایی که مارتین اسلین لقب تئاتر ابزرد بهشون داد ارتباط نمیگیرم و ترجیح میدم نمایشنامه های این نوع رو بخونم و بفهمم چی میخواد بگه با این حال اجرا برای افرادی مثل من آزادهنده نیست و خوبه...
برای من نقطه قوت این اجرا طراحی صحنه بود که در عین سادگی نیازهای صحنه رو تامین کرده بود به خصوص تختخواب و بازی که ازش گرفته شده بود فقط ای کاش تخت کمی جلوتر میبود و انتهای سالن پوشونده ... دیدن ادامه ›› میشد...
بازی ها قابل قبولن به ویژه جناب قلندری و نورمحمدی...البته بازیگران خانم میتونن بهتر باشن...
موسیقی زنده از نظر من برای اجرای آهنگ ها و قطعه های عظیمی مثل کارمینا یا مرثیه ای برای یک رویا هست که خب در عوض از نوازنده ها در نمایش بازی گرفته شده و کمی جبرانش کرده
از ریتم اجرا نمیشه به شیوه معمول حرف زد و تابع خصوصیات سبک ابزرد هست...
تئاتر ابزرد میتونه بهترین صحنه برای بیان مستقیم و غیرمستقیم مسائل مختلف باشه و اگر قراره به تماشا بشینم ترجیحم اینه که در کنار سخن مهم و فلسفیش, مسائلی از وضع فعلی رو هم آشکار درونش ببینم که البته در نهایت باز هم این مسائل به همون نقطه فسلفی بازمیگرده و مربوط به همونه...که در کار فک نکنم بود...
بلیت از گیشه تهیه شده و نمره ثبت نخواهد شد طبق قوانین تیوالی که من نمره 3.5 از 5 رو میدم به این نمایش...
خسته نباشی مجدد به گروه و کارگردانش که امیدوارم در آینده کارهایی بیشتری ازشون ببینم و توانمند هستن...

با وجود بازیگرای این کار که تجربه دارند به خصوص آقای ادیب ولی بیشتر به چشم یه کار دانشجویی اما دانشجویی رو به بالا بهش نگاه میکنم...
این نمایشنامه مک دونا رو چندان دوست ندارم و این جور مواقع نوع اجرا یا اقتباسی که میشه برام مهمه که خب انگار متن کوتاه شده و یکی دو جا تغییری داشته...
زیر 50 دقیقه فک کنم تموم شد اجرا...خسته کننده نیست و ریتم خوبه مگه یه جا از نمایش, قبل بازگشت کارل مایکل به صحنه و تنها بودن دختر و پسر که کمی میوفته...
بازی ها قابل قبولن...ایراد من به طراحی صحنه هست به خصوص اون به ظاهر کمد که کاش چیز بهتری جاش استفاده میشد...
در کل هزینه و وقتی که برای این نمایش گذاشته میشه قابل قبوله و اوقات خوب میگذره...آهنگ وال تنها رو که برای ورود تماشاگران میذارن دوست دارم و استفاده از آهنگ سریال ناوارو هم جالب بود...
اگه بلیت از سایت تهیه نشده باشه نمیشه نمره و امتیاز ثبت کرد اونم وقتی گیشه وجود داره!...
نمره من 2.5 رو به 3 از 5 هست و اجرا چیز خاصی نداره که البته کلا تیوال امکان ثبت 2.5 ستاره رو نداره...

تاریخ شروع تولید این سریال کی بوده؟!!!...

عادی سازی فقط برای تئاتره و سینما...