شرقی غمگین فقط یک نمایش نبود روایت یک زندگی بود... واقعی بودن دیالوگ ها به برقراری ارتباط بیننده با نمایش کمک چشم گیری میکرد... لحظاتی تماشاچی میخندید ولی ته خنده ها یک غم تلخی بود اتفاقاتی که از مرز تلخی گذشته اند و چون نمیتوانیم اشکی بریزیم میخندیم.... انتخاب آهنگها به دقت انجام شده بود و تماشاچی ها را به فکر فرو میبرد... صدای آقای افشاریان یکی از حیاتی ترین قسمت های نمایش بود...بازی آقای شاهی در روز اول بسیار قوی بود طوری که هیچکس انتظار این قدرت را نداشت ... و در آخر رد پای گروه حرفه ای در اجرا دیده میشد و البته آقای زارعی که مهارت خودش را در کارگردانی نشان داد
و در آخر به تمام عوامل این نمایش خشته نباشید میگم که توانستن یک اجرای درجه یک را روی صحنه ببرند