علیرغم این که از اولین باری که توی تیوال در مورد این نمایش خوندم، پیگیر بودم تا خودم رو به اجرا برسونم، در اجرای امشب (چهارشنبه، ۲۲ تیرماه) به حدی سالن گرم بود که فقط منتظر بودم تموم بشه تا بزنم بیرون و خودم رو به هوای تازه برسونم. گرما اونقدر حالم رو خراب کرد که نه تنها چیزی از اجرا نفهمیدم، که حتی قید دیدن جلد دوم رو هم زدم.....
😔😔

از دیروز که نمایش رو دیدم، هنوز ذهنم درگیر اجرا مونده. این که دورترین ها می تونن در عین حال نزدیکترین باشن بهمون، این که گاهی حرفها یا نشانه ها، از جایی و جوری که انتظارش رو نداریم به کمک ذهنمون میان و راه نشون میدن، این که هیچ ذره ای مستقل و تنها نیست و همه ما یک جورایی به هم وصلیم، علیرغم همه بی نیازی و استغناء ......
آنتی پُد رو باید سر صبر دید. باید ذهن رو آزاد کرد که خوب بتونه پرواز کنه: از عمق کوانتوم؛ تا وسعت زیبایی لبخند.......