تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرSB > com/org | (HTTPS) localhost : 04:38:49
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
جشن جدایی یک زوج با همراهی دوستانشان
جشن جدایی کاملا اتفاقی کمدی/ تراژیک هست و البته که نمایش سعی دارد این مساله را در طول کار تعمیم دهد ولی ... دیدن ادامه ›› کاملا الکن میماند.
مرد داستان نویسنده ای ست که دائما در دنیای ذهنی خود و نوشته هایش سیر میکند و همین امر باعث شده که همسرش با وجود اینکه کماکان به شوهر و زندگیش علاقه مند است تصمیم به جدایی بگیرد.
در شب آخر همراه دوستانشان به دیدن تئاتری میروند که بین کمدی بودن و تراژدی بودن آن با هم اختلاف نظر دارند.
نمایش میخواهد نگاه متفاوت انسانها به یک امر واحد را بررسی کند،نظرات متفاوت، واکنشهای متفاوت و البته تاکید اصلی بر طرز تفکر و نگاه مرد نویسنده داستان است.
ما مدام تصویر تراوشات ذهنی او را میبینیم،جدل او با ذهنش را نیز.او مهمان هایش را با شخصیتهای زاییده ذهنش مواجه میکند.سه بار در طول نمایش فلش بک زده میشود به لحظه ابتدایی و ما به سه صورت متفاوت ولی وابسته به هم این داستان را مرور میکنیم.
یکی از مهمترین مشکلات نمایش از نظر من انتخاب مرد/نویسنده(فراز)هست .جناب حافظ آهی انتخاب مناسبی برای این نقش نبود.چه از لحاظ جنس بازی و چه از لحاظ چهره وفیزیک .به هیچ عنوان با ایشون همراه نشدم.با خنده هایی تمسخرامیز،کتابی در دست با تپقهای فراوان
آیا برای باورپذیر بودن یک نویسنده باید تمام مدت کتابی به دست گرفت؟ آن هم در شب قبل از جدایی؟؟؟؟گوشه ای نشست، پورخند زد و کتاب خواند؟؟!!!!
بازی دیگر بازیگران قابل قبول بود ولی من بازی امین نبی الهی را کاملترین و درست ترین دیدم.
به شخصه دلیل آواز خوانی ۴ دختر جوان را نفهمیدم به خصوص که دو مرد دیگر داستان هم بی دلیل با آنها همراه شدند؟؟؟
دلیل این میزان شل حرف زدن مهسا برای چه بود؟برای خوش آمد تماشاگر؟
آیا دغدغه یک مرد نویسنده که تمام زندگیش را به خاطر اینکه دوست دارد تنها باشد، بخواند و بنویسد و غرق در رویاها و نوشته هایش باشد،ارتباطات بعد از جدایی ست؟؟؟ آیا دغدغه اش برقراری ارتباط با دوست صمیمی همسرش است؟؟
ما باید نویسنده را دوست داشته باشیم و با او همذات پنداری کنیم یا رفتار و منشش را مذموم نماییم؟
چرا کلا دغدغه همه بر اساس روابط جنسی ست؟
تلاش نمایش برای نشان دادن چه چیزی به ماست؟
همراه شدن ما با ذهن یک نویسنده و دغدغه هایی به شدت سطحی و جنسی؟
از نظر من نمایش با اینکه سعی دارد نویسنده را انسانی خاص و متفاوت فارغ از مادیات و دنیای مادی (کسی که بال دارد و متمایز از انسانهای دیگر است)نشان دهد ولی کاملا او را انسانی با سطح دغدغه های پایین و مادی و جنسی نشان میدهد.
در کل نمایش را کمی سردرگم و الکن در بیان دیدم.نمایشی که نتوانسته بود نه کمیک باشد و نه تراژیک.
با تشکر از جناب عبدی برای زحماتشان برای کارگردانی این نمایش( که کار سختی ست از نظر کارگردانی) ولی بازی ایشون را اصلا نپسندیدم، این انتخاب هم از نظر من انتخاب درستی نبود.
جشن جدایی کاملا اتفاقی کمدی/ تراژیک هست و البته که نمایش سعی دارد این مساله را در طول کار تعمیم دهد ولی ... دیدن ادامه ›› کاملا الکن میماند.
مرد داستان نویسنده ای ست که دائما در دنیای ذهنی خود و نوشته هایش سیر میکند و همین امر باعث شده که همسرش با وجود اینکه کماکان به شوهر و زندگیش علاقه مند است تصمیم به جدایی بگیرد.
در شب آخر همراه دوستانشان به دیدن تئاتری میروند که بین کمدی بودن و تراژدی بودن آن با هم اختلاف نظر دارند.
نمایش میخواهد نگاه متفاوت انسانها به یک امر واحد را بررسی کند،نظرات متفاوت، واکنشهای متفاوت و البته تاکید اصلی بر طرز تفکر و نگاه مرد نویسنده داستان است.
ما مدام تصویر تراوشات ذهنی او را میبینیم،جدل او با ذهنش را نیز.او مهمان هایش را با شخصیتهای زاییده ذهنش مواجه میکند.سه بار در طول نمایش فلش بک زده میشود به لحظه ابتدایی و ما به سه صورت متفاوت ولی وابسته به هم این داستان را مرور میکنیم.
یکی از مهمترین مشکلات نمایش از نظر من انتخاب مرد/نویسنده(فراز)هست .جناب حافظ آهی انتخاب مناسبی برای این نقش نبود.چه از لحاظ جنس بازی و چه از لحاظ چهره وفیزیک .به هیچ عنوان با ایشون همراه نشدم.با خنده هایی تمسخرامیز،کتابی در دست با تپقهای فراوان
آیا برای باورپذیر بودن یک نویسنده باید تمام مدت کتابی به دست گرفت؟ آن هم در شب قبل از جدایی؟؟؟؟گوشه ای نشست، پورخند زد و کتاب خواند؟؟!!!!
بازی دیگر بازیگران قابل قبول بود ولی من بازی امین نبی الهی را کاملترین و درست ترین دیدم.
به شخصه دلیل آواز خوانی ۴ دختر جوان را نفهمیدم به خصوص که دو مرد دیگر داستان هم بی دلیل با آنها همراه شدند؟؟؟
دلیل این میزان شل حرف زدن مهسا برای چه بود؟برای خوش آمد تماشاگر؟
آیا دغدغه یک مرد نویسنده که تمام زندگیش را به خاطر اینکه دوست دارد تنها باشد، بخواند و بنویسد و غرق در رویاها و نوشته هایش باشد،ارتباطات بعد از جدایی ست؟؟؟ آیا دغدغه اش برقراری ارتباط با دوست صمیمی همسرش است؟؟
ما باید نویسنده را دوست داشته باشیم و با او همذات پنداری کنیم یا رفتار و منشش را مذموم نماییم؟
چرا کلا دغدغه همه بر اساس روابط جنسی ست؟
تلاش نمایش برای نشان دادن چه چیزی به ماست؟
همراه شدن ما با ذهن یک نویسنده و دغدغه هایی به شدت سطحی و جنسی؟
از نظر من نمایش با اینکه سعی دارد نویسنده را انسانی خاص و متفاوت فارغ از مادیات و دنیای مادی (کسی که بال دارد و متمایز از انسانهای دیگر است)نشان دهد ولی کاملا او را انسانی با سطح دغدغه های پایین و مادی و جنسی نشان میدهد.
در کل نمایش را کمی سردرگم و الکن در بیان دیدم.نمایشی که نتوانسته بود نه کمیک باشد و نه تراژیک.
با تشکر از جناب عبدی برای زحماتشان برای کارگردانی این نمایش( که کار سختی ست از نظر کارگردانی) ولی بازی ایشون را اصلا نپسندیدم، این انتخاب هم از نظر من انتخاب درستی نبود.
میشا آشتیانی، امیر مسعود، محمد امین نبی اللهی، سپهر، علی جباری، سید حسام حجازیان، محمد رضایی مقدم و دلارام زرگر این را
خواندند
امیرمسعود فدائی، شالیزار، شیما شفیعی، هیراد موسوی، سالار ناجی، محسن رازبانی و محمد کارآمد این را دوست دارند
امیرمسعود فدائی، شالیزار، شیما شفیعی، هیراد موسوی، سالار ناجی، محسن رازبانی و محمد کارآمد این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۶۴,۰۰۰ نفر
+۲۶,۶۷۰ برنامه
+۷,۷۴۵,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۴,۹۸۲ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
