«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
من امشب این نمایش رو دیدم . آقای قطب الدین صادقی نیازی به تعریف امثال من ندارد و هیشه حرفه ای و کاربلد بوده و هستند ولی من فکر می کنم در میان اینهمه تمجید ها تو قسمت نظرات لازم به بیان انتقاداتی هم هست . این انتقادها نه به خاطر این هست که من بخوام خودم رو به چشم بیارم بلکه به خاطر این هست که دوست دارم به این گروه دوست داشتنی کمک کنم که به نظرم یه مواقعی انتقاد منصفانه بیشتر از تشویق کمک کننده هست . من یه بیننده معمولی تیاتر هستم و اصول فنی رو زیاد نمی شناسم . من چند ماه قبل نمایش فین جین رو دیدم و به نظرم این نمایش آبجی مظفر سعی کرده بود ایده هایی از اون نمایش بگیره مثل گروه موسیقی که حتی بعضی نفرات هم همون افراد فین جین بودن و این مساله تکرار تو ذوق من بیننده زد . مورد بعدی روند کند نمایش بود و من حداقل بیست بار مجبور شدم به ساعتم نگاه کنم چون منتظر پایان کار بودم ولی این به ساعت نگاه کردن من در نمایش فین جین نهایتا سه بار اتفاق افتاد . واقعا حتی اگر روم می شد در ساعت اول نمایش سالن رو ترک می کردم . مورد دیگه شوخی های جنسی زیاد این نمایش بود . من مطمئن هستم بدون این سبک شوخی هم می شه تماشاگر رو خنداند و همون کاری که چارلی چاپلین و امثال اون در طنز انجام میدادند . و اینکه بازی آقای شهرام مسعودی و خانم الهه پورجمشید و آقای حسین شفیعی واقعا چشم نواز بود . آرزوی موفقیت برای تمام عوامل نمایش و کارگردان محترم آقای قطب الدین صادقی
دیشب این نمایش رو دیدم .. خیلی حس خوبی گرفتم . از ابتدا تا انتهای نمایش انگار همراه با عوامل نمایش درون یک فضای آرامبخش بودم . سپاسگذارم از عوامل این نمایش
به نظر من این کار مثل یک مسابقه فوتبال بود که در نیمه ابتدایی نمایش آقای مهرداد مصطفوی کل اتمسفر نمایش رو در دست داشتند و در نیمه دوم زمان اجرا خانم بیتا معیریان کاملا مسلط بر کل جریان نمایش بودند . این واضح ترین تصویر ذهنی من از این نمایشه . آرزوی موفقیت می کنم برای این گروه نمایشی
این نمایش حس خوبی داشت ، بازیها عالی بود ، ساده بود ، بدون هیچ گونه پز روشنفکری و متن ایرانی خوب این نمایش که برای تماشاگر ایرانی قابل لمسه . در صحنه آخر وقتی آقای آقاپور و خانم احمدی دیالوگ هاشون رو میگفتند اشک رو تو چشم هر دوشون دیدم که من به عنوان تماشاگر کاملا این اشک رو باور کردم . مرسی ازتون بابت تمام حس خوبی که امشب ازتون گرفتم .
من این نمایش رو امشب دیدم . به نظر من این نمایش گمشده ای داشت که متوجه نشدم چی بود . همین گمشده
باعث شد که نمایش درحد متوسط باقی بمونه . همه چیز تو این نمایش متوسط بود حتی بازیها و فقط خانم عابدی کمی از متوسط بالاتر بود . ممنون از زحمات این گروه و خسته نباشید