با سلام

از نظر من این اجرا هرگز نتوانسته درونمایه غنی اثر برایان کلارک را به نمایش بگذارد و صرفا با ادای چند دیالوگ به شکل سطحی و طرح چند پرسش به کار خود پایان میدهد. ضعف کار در دوبخش اجرا و بازیگری است. متاسفانه نوید محمد زاده اصلا نتوانسته وجوه اصلی شخصیت هریسون را تصویر کند و شخصیت او در حد یک مرد بذله گو و حراف باقی می ماند. اگر چه در مواردی محمدزاده با بذله گویی و جملات طنز آمیز تماشاگر را بخنده وا میدارد اما در لحظاتی که باید عمق تراژیک وضعیت خود و حزن و اندوه خود را به تماشاگر منتقل کند کاملا ناتوان است( همچون صحنه فریاد کشیدن بر سر جیلین بویل یا صحنه صحبت با قاضی(. این صحنه ها به هیچ عنوان تأثیرگذار نیستند و تماشاگر را با شخصیت اصلی همراه نمیکنند. در واقع به دلیل بازی ضعیف شخصیت اصلی در پایان کار موضوع موفقیت هرسون در گرفتن مجوز مرخصی از بیمارستان هیچ ارزشی پیدا نمی کندو به نوعی انگار دکتر امرسون(با بازی خوب هومن کیایی) است که پیروز ماجراست چون با طمئنینه و ارامش از هریسون میخواهد تا در بیمارستان بماندو قول میدهد تا درمان او را قطع کند.
آنچه کارگردان کار به کلی فراموش کرده این است که در چنین نمایشنامه های تراژیک وجوه حزن انگیز و تأثیرگذار باید به خوبی هر چه تمامتر از سوی بازیگران و همجنین میزان سن کارگردان به نمایش درآیند. در چنین متنهای تراژیک، به علت وجود موضوع حزن انگیز و متآثر کننده، معمولا نویسندگان از صحنه ها و دیالوگ های کمیک استفاده میکنند تا قدری فضا را تلطیف کرده و مخاطب را همراه کنند. اما نباید این صحنه ها را به عنوان صحنه اصلی در نظر گرفت و از کیفیت صحنه ... دیدن ادامه ›› های حزن انگیز و تأثیر گذار غافل بود. نکته ای که کارگردان و مخصوصا بازیگر اصلی به کلی از آن غفلت کرده و تمرکز خود را صرفا بر اجرای موفق صحنه های کمیک و دیالوگهای جنسی طنر آمیز قرار داده اند. به این شکل نمایش تأثیرگذازی خود را از دست میدهد. البته اگر بپذیریم نوید محد زاده بازیکر توانایی است و دقت نکرده این عدم دقت از سوی کارگردان قابل توجیه نیست.