این نمایش رو یکشنبه دیدم. دوست عزیزی که در اواخر اجرا سالن رو ترک کرد رو هم به خاطر دارم. من شخصا مثل تعدادی دیگر از تماشاگران از این کار سر در نیوردم. المان ها رو درک نکردم و نتونستم بین اونها ارتباط برقرار کنم. موضوع کار از اول کاملا مشخص بود. مطلبی کاملا ساده خصوصا برای کسانی که حداقل یکبار با یه فرد خارجی چند صباحی رو گذرونده باشند.

مطلبی که میخوام از دوستان بپرسم اینه: "آیا غامض بودن یک مطلب به معنای لزوما خوب بودن یا بد بودن آن است؟" و اما نظر من:

شما میتونید یک مطلب ساده را بگونه ای غامض و با استعاره بیان کنید که همواره مجبور شوید برای دیگران توضیح دهید که چه میخواستید بگویید، چه چیزی میخواستید انتقال دهید، هدفتان از انجام یا گفتن فلان مطلب چه بود و غیره ذلک. در یک کلام همیشه باید یک تفسیر و توضیح را همراه کار ... دیدن ادامه ›› ارائه دهید.

به نظر من یک کار باید دارای لایه های مختلف باشد به صورتیکه از یک آدم کاملا معمولی (مثل من یا مامان بزرگم) تا افراد کاملا آشنا به مفاهیم حرفه ای، بتوانند برداشتی تا حدودی کافی و نسبتا صحیح را از منظور و هدف نویسنده داشته باشند. در مورد این کار به نظرم این میزان انتقال مفاهیم، کم بود. اگر دقت کرده باشید کارهای خوب دارای چندین لایه هستند که از برداشت های سطحی (کاملا در جهت نظرات نویسنده) تا تلنگرهای قوی و ایجاد تفکر عمیق در تماشاگر را شامل هستند. این تیپ کارها مطالب کاملا بدیهی تا انواع المان ها و نمادها را در بر دارند اما کار لندن، رم ... به قولی یک جای کارش می لنگید.

به غیر از کلیپ ها که نشان دهنده یک قسمت کوتاه از زندگی افراد بود ( که به نظرم مطلب جدید یا خاصی نداشت) بقیه کار گنگ بود. به سختی تا انتهای کار را تحمل کردم. استفاده همزمان از کلیپ و بازی خود نبود چون شما نمی توانید دقت کافی روی هر دو مطلب داشته باشید و این همزمانی مانع تمرکز می شود. مواردی دیگری هم بودند که دوستان پیشتر اشاره کردند و تکرار مکررات می باشد.

در انتها باید بگم که کار رو نه من و نه سه نفر دیگر همراهم به هیچ وجه دوست نداشتیم.