تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنر
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
بلک باکس ایران مال
مجموعه تئاتر لبخندSB > com/org | (HTTPS) localhost : 16:06:44
ارگان ها کمکی به ویرگول نکردند.
آروند دشت آرای اعلام کرد : ارگان ها کمکی به ویرگول نکردند. اما به هرحال باید توجه داشت که زمانی که کسی کار روتین انجام نمی دهد و بر خلاف جریان آب شنا می کند، مخاطب نمایش او به تعدادی خاص کاهش می یابد.
به گزارش کافه آرت ، دشت آرای توضیح داد : این اصلا موضوع مهمی نیست اما با توجه به این که کارهای پژوهشی بدون اختصاص سوبسید و یا حمایت مراکز فرهنگی و یا صنایع امکان پذیر نیست، باید از این طریق هزینه های گروه خود را فراهم کنیم.
آروند دشت آرای طراح، نویسنده و کارگردان نمایش «لندن، رم، تهران، آمستردام»، در گفتگو با کافه آرت، اظهار داشت: متاسفانه پر بودن و یا پر نبودن ... دیدن ادامه ›› سالن تئاتر شده است معیار! و تلاش یک گروه تئاتر به یافتن استراتژی برای پر کردن سالن تبدیل شده است. تئاتر فعالیتی تجاری نیست، چرا که جسمانیت بازیگر بر روی صحنه و حضور روح و انرژی او، تئاتر را از فضای تجاری خارج می کند. متاسفانه یکی از سردمداران و آغاز کنندگان تئاتر خصوصی، خودم بوده ام اما فکر نمی کردم که اوضاع به این منوال پیش رود. در آن دوران روزگار بدی داشتیم و چهره های تلویزیونی و سینمایی به تئاتر آمدند و از ما حمایت کردند. اما امروز با این مساله مواجهیم که دیگر نمایش خاص وجود خارجی ندارد. نمایش هایی برای مخاطب خاص، اجرا نمی شود. تئاتر همه پسند و گیشه ای ، چهره محور، کم هزینه و پروپاگاندا جایگزین هنر تئاتر شده است.
دشت آرای در خصوص میزان استقبال مخاطبان از نمایش « لندن، رم، تهران، آمستردام»، خاطر نشان کرد: اصلا برای من میزان استقبال از نمایش « لندن، رم، تهران، آمستردام»، مهم نیست و از همین جا به تماشاچیانی که نمی خواهند به همراه اجرا گر (پرفورمر)، تفکر کنند و عرق بریزند، می گویم که لازم نیست پول خود را هزینه کنید و برای تماشای این نمایش بیایید.
او افزود : این نمایش، نمایشی سرگرم کننده نیست و مخاطب این نمایش باید به همراه اجرا گر(پرفورمر) تخیل کند. نمایش « لندن، رم، تهران، آمستردام» فهمیدنی نیست بلکه کل این نمایش، فضا است و این فضا، مخاطب را به چنگ مفهوم (کانسپت) می اندازد.این نمایش قصه گو نیست بلکه به سخنرانی و یا تئاتر مستند نزدیک است.
وی در ادامه افزود: با توجه به خاص بودن این نمایش و نبود موازین تئاتر بفروش در آن، احساس می کنم که تا کنون استقبال از این نمایش بسیار خوب بوده است. این نمایش برای کسانی اجرا می شود که هم طرفدار تئاتر متفاوتند و هم به مطالعات فرهنگی و مسائل بینا فرهنگی و سوء تفاهم های گفتگو علاقه مندند. این نمایش تمام شدنی نیست و گروه تئاتر ویرگول تا ۵ سال آینده بر روی پژوهش مسائل بینا فرهنگی متمرکز است تا تئاتر را به پلی برای رفقع سوء تفاهم های رسانه ای تبدیل کند هر چند که رسانه ها بسیار قدرتمند تر از ما هستند اما ما نیز نهایت تلاشمان را می کنیم.
کارگردان نمایش « لندن، رم، تهران، آمستردام» در خصوص پروسه تولید این نمایش اعلام کرد:برای اجرای این نمایش در تهران، حدود هفت هفته با بازیگران تمرین کردیم. آوردن سه بازیگر و یک طراح نور از خارج از کشور، کار بسیار سخت و پروسه ای طولانی است و ما این کار را بدون دریافت کوچکترین حمایتی از ارگان های دولتی انجام دادیم و تنها حامی ما سفارت هلند بود. گروه هایی که کارهای پژوهشی انجام می دهند، بدون حمایت مالی، نمی توانند به بقای خود ادامه دهند و امیدوارم برند ها و صنایع، از این کار پژوهشی حمایت کنند .
کارگردان نمایش «رد پای صورتی» در مورد فعالیت های اخیر خود در زمینه تئاتر خاص توضیح داد: زمانی که کار روتین انجام نمی دهید و بر خلاف جریان آب شنا می کنید، تعدادی خاص مخاطب نمایش شما می شوند. این اصلا موضوع مهمی نیست اما با توجه به این که کارهای پژوهشی بدون اختصاص سوبسید و یا حمایت مراکز فرهنگی و یا صنایع امکان پذیر نیست، نمی دانم بدون این حمایت ها تا چه زمان می توانم به این نوع کار ادامه دهم. در دهه بیست زندگیم، به طور کامل به دنبال این ماجرا بودم اما اکنون در دهه سی زندگیم، بدون حمایت از جانب ارگان ها، حوصله فعالیت در این زمینه ندارم. مقدار بودجه ای که برای حمایت از پژوهش های هنری، مورد نیاز است، برای کمپانی ها پول خورد محسوب می شود. چرا نباید کمپانی ها یک مبلغ کمی را برای حمایت از هنر تئاتر هزینه کنند؟
وی در پایان در مورد برنامه آینده گروه تئاتر ویرگول، خبر داد: نمایش « لندن، رم، تهران، آمستردام» را در کشور های انگلستان، ایتالیا و هلند اجرا می کنیم. البته این نمایش به همراه تغییراتی اجرا می شود و هم پا با تفاوت های فرهنگی کشور های مختلف، تغییر می کند.
نویسنده، طراح و کارگردان نمایش «لندن، رم، تهران، آمستردام»، آروند دشت آرای است. ایده ابوطالبی، ملودی آرام نیا، ندا جبرئیلی و میثم میرزائی از ایران،Amy Strange از کشور انگلستان، Marta Paganeli از کشور ایتالیا و Marene VanHolk از کشور هلند،بازیگران این نمایشند.
این نمایش محصولی از گروه تئاتر ویرگول است و چهار میهمان دارد. واسیلیس آپوستولاتوس از کشور یونان، Amy Strange از کشور انگلستان، Marta Paganeli از کشور ایتالیا و Marene VanHolk از کشور هلند مهمانان گروه تئاتر ویرگول هستند.
نمایش «لندن، رم، تهران، آمستردام» از ۲۶ آبان لغایت ۱۹ آذر در سالن حافظ در ساعت ۲۱:۰۰ و به مدت بک ساعت اجرا می شود.
http://www.kafart.com/%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7-%DA%A9%D9%85%DA%A9%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%88%DB%8C%D8%B1%DA%AF%D9%88%D9%84-%D9%86%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86%D8%AF/
آروند دشت آرای اعلام کرد : ارگان ها کمکی به ویرگول نکردند. اما به هرحال باید توجه داشت که زمانی که کسی کار روتین انجام نمی دهد و بر خلاف جریان آب شنا می کند، مخاطب نمایش او به تعدادی خاص کاهش می یابد.
به گزارش کافه آرت ، دشت آرای توضیح داد : این اصلا موضوع مهمی نیست اما با توجه به این که کارهای پژوهشی بدون اختصاص سوبسید و یا حمایت مراکز فرهنگی و یا صنایع امکان پذیر نیست، باید از این طریق هزینه های گروه خود را فراهم کنیم.
آروند دشت آرای طراح، نویسنده و کارگردان نمایش «لندن، رم، تهران، آمستردام»، در گفتگو با کافه آرت، اظهار داشت: متاسفانه پر بودن و یا پر نبودن ... دیدن ادامه ›› سالن تئاتر شده است معیار! و تلاش یک گروه تئاتر به یافتن استراتژی برای پر کردن سالن تبدیل شده است. تئاتر فعالیتی تجاری نیست، چرا که جسمانیت بازیگر بر روی صحنه و حضور روح و انرژی او، تئاتر را از فضای تجاری خارج می کند. متاسفانه یکی از سردمداران و آغاز کنندگان تئاتر خصوصی، خودم بوده ام اما فکر نمی کردم که اوضاع به این منوال پیش رود. در آن دوران روزگار بدی داشتیم و چهره های تلویزیونی و سینمایی به تئاتر آمدند و از ما حمایت کردند. اما امروز با این مساله مواجهیم که دیگر نمایش خاص وجود خارجی ندارد. نمایش هایی برای مخاطب خاص، اجرا نمی شود. تئاتر همه پسند و گیشه ای ، چهره محور، کم هزینه و پروپاگاندا جایگزین هنر تئاتر شده است.
دشت آرای در خصوص میزان استقبال مخاطبان از نمایش « لندن، رم، تهران، آمستردام»، خاطر نشان کرد: اصلا برای من میزان استقبال از نمایش « لندن، رم، تهران، آمستردام»، مهم نیست و از همین جا به تماشاچیانی که نمی خواهند به همراه اجرا گر (پرفورمر)، تفکر کنند و عرق بریزند، می گویم که لازم نیست پول خود را هزینه کنید و برای تماشای این نمایش بیایید.
او افزود : این نمایش، نمایشی سرگرم کننده نیست و مخاطب این نمایش باید به همراه اجرا گر(پرفورمر) تخیل کند. نمایش « لندن، رم، تهران، آمستردام» فهمیدنی نیست بلکه کل این نمایش، فضا است و این فضا، مخاطب را به چنگ مفهوم (کانسپت) می اندازد.این نمایش قصه گو نیست بلکه به سخنرانی و یا تئاتر مستند نزدیک است.
وی در ادامه افزود: با توجه به خاص بودن این نمایش و نبود موازین تئاتر بفروش در آن، احساس می کنم که تا کنون استقبال از این نمایش بسیار خوب بوده است. این نمایش برای کسانی اجرا می شود که هم طرفدار تئاتر متفاوتند و هم به مطالعات فرهنگی و مسائل بینا فرهنگی و سوء تفاهم های گفتگو علاقه مندند. این نمایش تمام شدنی نیست و گروه تئاتر ویرگول تا ۵ سال آینده بر روی پژوهش مسائل بینا فرهنگی متمرکز است تا تئاتر را به پلی برای رفقع سوء تفاهم های رسانه ای تبدیل کند هر چند که رسانه ها بسیار قدرتمند تر از ما هستند اما ما نیز نهایت تلاشمان را می کنیم.
کارگردان نمایش « لندن، رم، تهران، آمستردام» در خصوص پروسه تولید این نمایش اعلام کرد:برای اجرای این نمایش در تهران، حدود هفت هفته با بازیگران تمرین کردیم. آوردن سه بازیگر و یک طراح نور از خارج از کشور، کار بسیار سخت و پروسه ای طولانی است و ما این کار را بدون دریافت کوچکترین حمایتی از ارگان های دولتی انجام دادیم و تنها حامی ما سفارت هلند بود. گروه هایی که کارهای پژوهشی انجام می دهند، بدون حمایت مالی، نمی توانند به بقای خود ادامه دهند و امیدوارم برند ها و صنایع، از این کار پژوهشی حمایت کنند .
کارگردان نمایش «رد پای صورتی» در مورد فعالیت های اخیر خود در زمینه تئاتر خاص توضیح داد: زمانی که کار روتین انجام نمی دهید و بر خلاف جریان آب شنا می کنید، تعدادی خاص مخاطب نمایش شما می شوند. این اصلا موضوع مهمی نیست اما با توجه به این که کارهای پژوهشی بدون اختصاص سوبسید و یا حمایت مراکز فرهنگی و یا صنایع امکان پذیر نیست، نمی دانم بدون این حمایت ها تا چه زمان می توانم به این نوع کار ادامه دهم. در دهه بیست زندگیم، به طور کامل به دنبال این ماجرا بودم اما اکنون در دهه سی زندگیم، بدون حمایت از جانب ارگان ها، حوصله فعالیت در این زمینه ندارم. مقدار بودجه ای که برای حمایت از پژوهش های هنری، مورد نیاز است، برای کمپانی ها پول خورد محسوب می شود. چرا نباید کمپانی ها یک مبلغ کمی را برای حمایت از هنر تئاتر هزینه کنند؟
وی در پایان در مورد برنامه آینده گروه تئاتر ویرگول، خبر داد: نمایش « لندن، رم، تهران، آمستردام» را در کشور های انگلستان، ایتالیا و هلند اجرا می کنیم. البته این نمایش به همراه تغییراتی اجرا می شود و هم پا با تفاوت های فرهنگی کشور های مختلف، تغییر می کند.
نویسنده، طراح و کارگردان نمایش «لندن، رم، تهران، آمستردام»، آروند دشت آرای است. ایده ابوطالبی، ملودی آرام نیا، ندا جبرئیلی و میثم میرزائی از ایران،Amy Strange از کشور انگلستان، Marta Paganeli از کشور ایتالیا و Marene VanHolk از کشور هلند،بازیگران این نمایشند.
این نمایش محصولی از گروه تئاتر ویرگول است و چهار میهمان دارد. واسیلیس آپوستولاتوس از کشور یونان، Amy Strange از کشور انگلستان، Marta Paganeli از کشور ایتالیا و Marene VanHolk از کشور هلند مهمانان گروه تئاتر ویرگول هستند.
نمایش «لندن، رم، تهران، آمستردام» از ۲۶ آبان لغایت ۱۹ آذر در سالن حافظ در ساعت ۲۱:۰۰ و به مدت بک ساعت اجرا می شود.
http://www.kafart.com/%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D9%87%D8%A7-%DA%A9%D9%85%DA%A9%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%D9%88%DB%8C%D8%B1%DA%AF%D9%88%D9%84-%D9%86%DA%A9%D8%B1%D8%AF%D9%86%D8%AF/
ملودی آرام نیا ، Nassim، بیتا، ابرشیر، پیام مرادی، جواد دوزنده و Farzin Nikpour این را
خواندند
نوید کاشف، مرتضی کلانی، میثم خسروی و حمید شهسواری این را دوست دارند
نوید کاشف، مرتضی کلانی، میثم خسروی و حمید شهسواری این را دوست دارند
شاهین نصیری (shaahin.nasiri)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۲۰ مرداد ۱۳۹۲
آقای دشت آرای عزیز کاش به طریقی به سوال من پاسخ بدهد:
دغدغه مند بودن آقای دشت آرای برای من قابل تقدیره. این که به یک درون مایه مشخص علاقه و اعتقاد دارند و فارغ از گیشه محوری و خوشایند مخاطب عام می خواهند کار انجام دهند اما سوال من اینه که آیا رد پای صورتی یا تن تن و راز قصر مونداس با نگاه به جذب مخاطب عام روی صحنه نرفت؟ در همین کار اخیر، آیا آواز خانم پاگانلی که خیلی هم خوب اجرا شد با نگاهی به جلب رضایت همین مخاطب عام مورد استفاده قرار نگرفت؟ به هر ترتیب شما کارگردانی هستید که راه خودتون رو در عرصه تئاتر پیدا کردید و دنباله رو نیستید و سبک مخصوص به خودتون رو دارید و این خیلی هم خوبه. حمایت از تئاتر هم مساله ای است که آرزوی همه علاقه مندان به این هنر محسوب میشه اما نیازی به خرده گرفتن به کارگردان هایی که بیشتر متوجه مخاطب عام هستند نیست.
دغدغه مند بودن آقای دشت آرای برای من قابل تقدیره. این که به یک درون مایه مشخص علاقه و اعتقاد دارند و فارغ از گیشه محوری و خوشایند مخاطب عام می خواهند کار انجام دهند اما سوال من اینه که آیا رد پای صورتی یا تن تن و راز قصر مونداس با نگاه به جذب مخاطب عام روی صحنه نرفت؟ در همین کار اخیر، آیا آواز خانم پاگانلی که خیلی هم خوب اجرا شد با نگاهی به جلب رضایت همین مخاطب عام مورد استفاده قرار نگرفت؟ به هر ترتیب شما کارگردانی هستید که راه خودتون رو در عرصه تئاتر پیدا کردید و دنباله رو نیستید و سبک مخصوص به خودتون رو دارید و این خیلی هم خوبه. حمایت از تئاتر هم مساله ای است که آرزوی همه علاقه مندان به این هنر محسوب میشه اما نیازی به خرده گرفتن به کارگردان هایی که بیشتر متوجه مخاطب عام هستند نیست.
۰۷ آذر ۱۳۹۳
دوست‌دارم
پاسخ
" تئاتر فعالیتی تجاری نیست."
"متاسفانه یکی از سردمداران و آغاز کنندگان تئاتر خصوصی، خودم بوده ام اما فکر نمی کردم که اوضاع به این منوال پیش رود."
"امروز با این مساله مواجهیم که دیگر نمایش خاص وجود خارجی ندارد. نمایش هایی برای مخاطب خاص، اجرا نمی شود. تئاتر همه پسند و ... دیدن ادامه ›› گیشه ای ، چهره محور، کم هزینه و پروپاگاندا جایگزین هنر تئاتر شده است."
*****
به نکات بسیار درخشانی اشاره شده. واقعا آسیب شناسی خصوصی سازی در همه عرصه ها بسیار حایز اهمیت است و متاسفانه برخلاف افسانه های مشعشع که در وصف این روند(خصوصی سازی) می شود در عمل نتایج وخیمی به دنبال دارد از جمله در تاتر.. البته این نقد مطلقا به معنای تایید کنترل نظارتی و انحصار دولتی نیست ...
اما سوالی که همچنان مطرح می ماند این است:
آیا شرکتهای تجاری خود فشار دهشتباری در اعمال سلیقه(بازاری و عوام پسند) به تاتر تحمیل نمی کنند؟به هر حال اسپانسوری واحدهای تجاری بر اساس ماهیت سودمحوری است و نه اصل هنر ناب تاتر..هر چند که پول حمایتی این کمپانی ها به اندازه پول خرد و توجیبی شان باشد!
البته امیدواریم همه صاحبان سرمایه و تاجران ایران زمین افرادی فرهیخته و اهل اندیشه ای باشند که تاتر این مملکت بتواند به پشتوانه آنها !!؟ مستقل شود و نجات یابد..
شاید بالون های تبلیغاتی سس گوجه فرنگی بر فراز سالنهای تاتر بر درخشندگی و استقلال یک تاتر نقش مضاعفی خواهد داشت!!
"متاسفانه یکی از سردمداران و آغاز کنندگان تئاتر خصوصی، خودم بوده ام اما فکر نمی کردم که اوضاع به این منوال پیش رود."
"امروز با این مساله مواجهیم که دیگر نمایش خاص وجود خارجی ندارد. نمایش هایی برای مخاطب خاص، اجرا نمی شود. تئاتر همه پسند و ... دیدن ادامه ›› گیشه ای ، چهره محور، کم هزینه و پروپاگاندا جایگزین هنر تئاتر شده است."
*****
به نکات بسیار درخشانی اشاره شده. واقعا آسیب شناسی خصوصی سازی در همه عرصه ها بسیار حایز اهمیت است و متاسفانه برخلاف افسانه های مشعشع که در وصف این روند(خصوصی سازی) می شود در عمل نتایج وخیمی به دنبال دارد از جمله در تاتر.. البته این نقد مطلقا به معنای تایید کنترل نظارتی و انحصار دولتی نیست ...
اما سوالی که همچنان مطرح می ماند این است:
آیا شرکتهای تجاری خود فشار دهشتباری در اعمال سلیقه(بازاری و عوام پسند) به تاتر تحمیل نمی کنند؟به هر حال اسپانسوری واحدهای تجاری بر اساس ماهیت سودمحوری است و نه اصل هنر ناب تاتر..هر چند که پول حمایتی این کمپانی ها به اندازه پول خرد و توجیبی شان باشد!
البته امیدواریم همه صاحبان سرمایه و تاجران ایران زمین افرادی فرهیخته و اهل اندیشه ای باشند که تاتر این مملکت بتواند به پشتوانه آنها !!؟ مستقل شود و نجات یابد..
شاید بالون های تبلیغاتی سس گوجه فرنگی بر فراز سالنهای تاتر بر درخشندگی و استقلال یک تاتر نقش مضاعفی خواهد داشت!!
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۵۵۹,۰۰۰ نفر
+۲۸,۶۳۰ برنامه
+۹,۰۰۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۷,۶۲۲ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
