همون روزهای ابتدایی ایجاد برگه نارنجیغ بود که به صفحه اش سری زدم. اونجا بود که دیدم دوست عزیز شاهین نصیری در مورد این نمایشنامه اولین کامنت ها رو گذاشته. خب نظرات شاهین رو معمولا میپسندم و قبولش دارم اما یه چیزی نمیذاشت برم سالن مشایخی! اونم خود سالن بود. با اینکه هیچوقت نرفته بودم اما میدونستم حس و حالی مثل دیگر تماشاخانه های خصوصی داره. دیده بودم سر چهارراه ولیعصر و همیشه میدونستم توی این محل کنار بازار رضا طبیعتا جای آنچنان استانداردی نیست و برای همین هم مقاومت میکردم که کاری رو توی این تماشاخانه ببینم.

بعد از دیدن چندین کار نسبتا ضعیف در این اواخر، دوباره سری به برگه نارنجیغ زدم با این فکر که شاهین عزیز در موردش تعریف کرده بود. دلم رو زدم به دریا و گفتم بذار این سالن رو هم تجربه کنیم!

همونطور که انتظار داشتم سالن مشایخی یه جای کوچیک برای دیدن کارهای کوتاه با امکانات بسیار ابتدایی است. حتی جای مناسبی رو نداره که بخوای قبل از شروع اونجا منتظر بایستی. اما خوشبختانه به مدد داشتن کولرهای گازی خوب هوای سالن خوب و خنک بود. صندلی ها ناراحت و کوچک ... دیدن ادامه ›› اما.....

از دیدن کار محمدرضا سجادیان بسیار لذت بردم. حیف که یک اجرا بیشتر تمدید نشد وگرنه به دیگر دوستانم هم دیدن این کار رو توصیه میکردم و شاید یکبار دیگر به دیدن این نمایش زیبا میرفتم.

امیدوارم آقایان سجادیان و آذری موفقیت این اجرا را در کارهای بعدی هم تکرار کنند.
موفق وسلامت باشید